It Harmen-Sytstra-boek: in hilde fen de Jongfryske mienskip en ůnderskate oarenP. Sipma, Douwe Kalma A.J. Osinga, 1918 - 184 pages |
Common terms and phrases
Achlum âld âlde Aldfrysk alhiel allinnich Amelân bêste bliid bliuwe boppe bûten dêr dêrby dêrom dichter dichterskip Dykstra djip do't dream Dútsk dwaen eagen earste eigen fersen fêste fjûr folk folle folts Friezen Fryslân frjemde gean geast genôch giet gyng Gysbert Japiks Gjert glâns great Great-Fryslân Greatfryske groun habbe hâlde hân Harmen Sytstra heech herte hiel hjarren ho't Hollânsk hûs ideael Iduna yette ieuwen jaen jimme joech jonge jown jowt Klaes krêft krêftich lân langstme lâns lêste liet lyts lytse ljeaf ljeafde ljocht lûd lûden Maitiid minsken moai moaije Moike mûle nêst Noardfriezen oarrewei oarwei om't pake plak riist rjucht sa'n scil scille seach sêft siele sims sjen skiednis Skylge skriuwers soks stie stik stil striid stúdzje taelstrider taelstriid thús tiden Tiede Dykstra tige tinzen twisken ûnder ûndersiik ús tael utering Waling Dykstra wêzen wierne wylst wirden wirk wrâld
Popular passages
Page 116 - O flokbre wrald! dy't my ta güchljen twong Ef drige mei hjar twang, dy't nea forstie Hwet langst yn bea en machtleas liet ik song, Hwet boadskip my de Wraldgeast meijown hie: In ünforstiene Keningsboade yn read Gean ik jim dom ünwiis bistean foarby, Mar yn myn deistich dwaen is güchljen great En
Page 57 - en dat zij licht verspreidt over de wetten der klankvorming; maar ook, en dit dient wel in de eerste plaats in aanmerking te komen, de nog levende dialecten zijn inderdaad het eenige middel, om de kracht en
Page 57 - na zoo vele eeuwen te zijn doorgegaan, hier dus, elders zoo is vervormd, hier deze, elders gene, vreemde indrukken en inmengselen heeft ontvangen, en op te sporen, wat in de tegenwoordige spreektaal tot
Page 57 - oude, oorspronkelijke wezen en karakter van die taal behoort, wat daaraan vreemd is, en bij eene taalkundige kritiek als onfriesch moet worden uitgemonsterd ; — niet alleen, dat de vergelijking der nog
Page 117 - e middeisinne. Op 'e dyk yn 'e elzen sitte de skelfinken to sjongen, ünder it pompke troch heart min it wetter klokken en streamen ut 'e poellen wei nei de legere finnen ta, en fyngriene fearren fen it njirrekrüd hingje 'r oerhinne as in sierböge.
Page 116 - As Salomé, fen Ahasverus met, — Twa swalkers, iensum great yn Ivichheit — Bitrêddest dou myn erflik lan, en let Forstie ik hwet dyn ynlik lüd my seit. Mar bliuw my by, en troch de tiden gean Wy wündrjend om hwet stjert en dürjend bliuwt, Simstiden glimkjend om de
Page 30 - t bliksemfjür fel boppe üs flitse en fleach, De stoarmwyn tek en beammetüken skodde. En tsjustre nacht oerskade 't slomjend each; Weitsj' op! 't is tiid: — it Ijeave Ijocht brekt oan; De mist tsjocht op, — bliid glanz't de bliere moarn.
Page 41 - er wis sa min üs tael forjitte, As 't faderlan en üs. O né, forjit se net, al struit it rom dêrjinsen, Hwet jimme yn 't eigen lan to strüs ünthalden waerd; Wy winskje 't jimme ta, wy bidde 't God! üs tinsen, Dy swalkje jimme nei, meij' barre hwet er bart. Skriuw yn 'e tael fen 't folk
Page 166 - Fen langstme sprongen triennen yn myn eagen. En seach ik hwet, den wier 't myn Ijeaf, myn faem. 't Wier sweevjend wyt, det den myn eagen seagen As oer de weagen sêft hwet driuwkljen kaem; Mar do't de stille joun myn
Page 23 - He who loves not his country, can love nothing": ') Ne, praet my net, detstou dyn frjeonen minste, As 't heitelan dy net oan 't herte leit, Ast' for dyn folk net warem wirde kinste, Hwennear in poep it nytget en forgeit.