IN EODEM FESTO ASCENSIONIS DOMINI CONCIO SECUNDA, IN QUA, POST NARRATAM DOMINICE ascentionis historiam, quo affectu & vitæ conversione Chriftum Dominum in cœlum adfcendentem fequi debeamus, exponitur. THE. Qua furfum funt quærita, ubi Chriftus eft in dextera Dei fedens: quæ furfum funt fapite, non quæ fuper terram. Coloff. 3. H Odie Salvator nofter, dilectifsimi, devicto humani generis fem-. piterno hofte, triumphator adfcendit in coelum. Hodie adfcendens in altum (a) captivam duxit captivitatem, dedit dona hominibus. Hodie, obedientiæ opere sibi a Patre injun&tæ abfoluto, implevit quod paullo ante difcipulis dixerat: exivi a Patre, & veni in mun dum; iterum relinquo mundum, & vado ad Patrem. Denique hodie myfticum Ecclefiæ fuæ templum abfolvit, omnibufque facramentorum & meritorum fuorum thefauris mirifice ditatum & ornatum relinquens, ad propria cum immenfo totius (a) Ephef. 4. (b) 3. Reg. 8. cœleftis curiæ gaudio remeavit. Quum enim coelorum regnum omnium meritorum ac laborum Chrifti finis effet, hoc unum deeffe videbatur, ut is hujus regni poffefsionem, fuo & noftro 0mnium nomine acciperet: quod hodierna die factum eft. Quie nim defcendit, ipfe eft & qui adfcendit fuper omnes coelos, ut adimpleret omnia. Hac igitur ex follemnitas, colligere licet. Ubi re facile, quanta fit hujus diei rex Salomon (b) magnificentissi mum illud templum feptem annorum fpatio confummaflet,fauftifsimum illum diem judicans, quo tanti operis moles perfecta fuerat, ejus dedicationem, calis ovium centum & viginti mill bus, bus, atque boum viginti duobus millibus,cum maxima totius regni lætitia & frequentia celebravit. Si ergo tanta lætitia terreni illius templi abfolutio celebrata eft;quanta,quæfo,confummatio myftici templi Dei, quod eft Ecclefia, erit hodie recolenda? Illud enim umbra, hoc veritas:illud materiale & corporeum, hoc fpirituale & divinum: illud ex mortuis lapidibus, hoc ex vivis exftructum: illud diffolubile, utpote quod a Chaldæis poftea incenfum & everfum eft, hoc vero tabernaculum illud eft, quod numquam diffolvetur, etiam fi portæ inferi confurgant adverfus illud. Poftremo illud a Salomone magnis impenfis feptem annorum fpatio exftructum fuit, hoc ab unigenito Dei filio annis tribus & triginta fummis laboribus fabricatum. Quanto ergo majori lætitia hæc dies quam illa celebranda eft? D.vero Eufeb. Emiffen. (a) non minus felicem & fauftum hunc diem, quam natalem Domini effe air, hoc eft, diem quo in mundum ingreffus eft, & eum item, quo eft egreffus e mundo. Sic enim ait : fcire debemus, carifsimi, quod hodierna feftivitas non minor eft illa, in qua natalem Domini diem publico honore fufcepimus. Ille enim nativi (a) Eufeb. Emiff, bomil. de Afcenfione. tatis dies Dominum ac Salvatorem noftrum terris dedit, hic coelo reddidit: in illo Dominus vere hominem fe effe in incarnatione confeffus eft, in hoc vero fe effe Deum in afcenfione teftatus eft: in illo gratiam dignantifsimæ humilitatis, in hoc fidem manifeftifsimæ divinitatis afferuit: in illo virginalis templi, in hoc coeleftis regni fecreta patefecit: in illo die defcendit redempturus nos, in hoc adfcendit glorificaturus. Hactenus ille. Videtis ergo, quanta inter hæc duo follemnia fefta fit affinitas, in quibus Salvator nofter aut ad nos venit e coelo, aut a nobis pergit in coelum? Ideoque in utraque Angeli in terra hominibus apparent; illic natum effe mundi Salvatorem nuntiantes, hic vero venturum iterum afferentes. Si vero tanta Angelis cura eft, fefta noftra celebrandi, quibus tamen eorum falus & gloria parta non eft; quid nos facete convenit, quorum gratia hæc omnia gefta funt, quorumque faluti univerfa hæc myfteria militant? Quis igitur tanta erga fe Dei beneficia tacitus præterire valeat ? Quis pro hoc tanto munere quamvis exiles & impares gratiarum actiones non rependat? Ut igitur in præfenti concione aliqua faltem ex parte huic huic officio refpondeamus, coleftem opem beatifsimæ Virginis interventu fuppliciter implore mus. AVE MARIA. Principio dominicæ afcenfionis hiftoriam, quam nobis hodie fanctus Evangelifta Lucas proponit, exponamus: deinde, quid a nobis ea jure fuo exigat, Domino adfpirante explicabimus. Ait igitur fanctus Lucas, Dominum Salvatorem quadraginta poft refurrectionem fuam diebus difcipulis variis modis fe ipfum confpiciendum atque tra&andum præbuiffe, eofque multa de cœlorum regno, quod illi mundo annuntiare debebant,docuiffe: quibus elapfis, hodierna die,ipfis videntibus, in coelum confcendiffe. Si quis autem quærat, cur non statim poft refurre&tionem in cœlum adfcenderit, multæ funt caufæ : fed illa præcipua, quod toto hoc tempore variis argumentis difcipulos in fide refurrectionis voluerit con fundamentum eft, peritissimus artifex Chriftus firmifsima ejus fundamenta jacere cupiens, quadraginta dierum fpatio hanc fidem præfentia fua ftabiliendam. curavit. Quo tranfa&to, difcipulos extra civitatem ad montem. Oliveti perduxit, & multa cum illis ibi de apoftolarus officio tractavit. Atque illud in primis, ut nihil interim molirentur, donec induerentur virtute ex alto. Ideoque præcepit, ne ab Jerofolymis difcederent, fed exfpecta rent promifsionem Patris, quam audiftis, inquit, per os meum. Quia Joannes quidem baptiza vit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu fancto, non polt multos hos dies. Qui quidem Spiritus non folum vos ab omnium peccatorum fordibus purgabit, fed miro etiam modo coeleftibus donis armabit, & ad labores omnes omniaque certa mina pro fide fufcipienda para tifsimos & inftructifsimos reddet. Quo tempore quum rudes adfirmare. Hujus namque myfterii huc difcipuli regnum Chrifti ter fides totius Chriftianæ vitæ caput & fundamentum eft. Unde ficut ii,qui excelfam domum exftruere parant, firmifsima ejus fundamenta jaciunt, quibus tanta moles fuftineri queat: ita, quoniam refurrectionis noftræ fides totius pietatis atque virtutis renum & carnale fomniarent, ab eo quæfierunt: Domine, fi in tempore hoc reftitues regnum Ifrael? Hoc eft, fi ab eo extera. rum gentium ac præcipue Romanorum jugum excuties, illudque in eam amplitudinem & 0pulentiam attolles, qua olim fub fub Davidis & Salomonis imperio floruit? Ex qua quidem interrogatione liquet fratres, quantum apud nos terrenarum & corporearum rerum dignitas valeat , quando ipfi etiam Apoftoli, propofito pulcherrimo & maximo divini Spiritus dono, de terreno ac temporali regno folliciti erant.Hinc plerofque hominum reperire licet, qui nihil ad fe pertinere, nihilque vere fuum arbitrentur, nifi quod ad folius corporis cultum & commodum referatur. Quamvis enim homo ex fpiritu & carne compofitus fit, & fpiritus ingenita fibi nobilitate ad fpiritualia & invifibilia bona tamquam fibi cognata & fimilia feratur; caro tamen, cui conjunctus eft, illum ad fe trahit, & ab ingenita fibi nobilitate degenerare compellit. Ut enim accenfæ lucernæ flamma pro naturæ fuæ conditione in fupera tendit; materiæ tamen, cui inhæret, pondus eam ad ima dejicit, ac detorquet: ita plane humanus fpiritus vi fua ad fpiritualia atque divina tamquam fibi cognata & amica tendit;ponderofa tamen & terrena caro, cui implicitus eft,& amore fummo copulatus, eum ad terram deflectit, terrenifque rebus fervire facit. Quum ergo difcipuli (a) Actor, I de terreni regni felicitate folliciti, hanc Domino quæftionem propofuiffent, ille nihil adverfus eorum ruditatem ftupiditatemque commotus, in fpiritu lenitatis illos corripuit, dicens: (a) non eft veftrum noffe tempora vel momenta, quæ Pater pofuit in fua poteftate, fed accipietis virtutem fupervenientis Spiritus fancti in vos, & eritis mihi teftes in Jerufalem, & in omni Judæa & Samaria, & ufque ad ultimum terræ. Nullum enim excipio, nullum a regni mei aditu excludo, non Barbarum & Scytham, non Hyrcanum aut Maffagetam : omnes enim homines ad imaginem meam condidi & pro omnibus fanguinem fudi: ideoque omnes ad beneficiorum meorum communionem invito. Hoc munus veftrum, hoc officium, ad quod vos elegi: de hoc quærite, hoc in primis curate : mundi vero gubernacula & imperia Deo procuranda relinquite. Quum hæc igitur ultro citroque refponfa data effent, quum jam tempus appeteret, ut Salvator eo rediret, unde in hunc mundum venerat, ficut mirabili ordine atque ratione in mundum venit de Spiritu fanéto conceptus, & intacta Virgine natus: ita non minus mirabili gloria & in colo? fi fic ab hominibus, quid ab Angelis? Si fic moriturus, quid regnaturus? Si fic dum procedit ad pugnam,quid quando peracta pugna cum triumpho redit atque victoria? Præterea fi tot vocibus & canticis militiæ cœleftis exercitus in ejus nativitate concrepavit, quando infans (a) in prefepio vagit, & frigore conftri&tus lacrimatur; quid cos feciffe credendum eft, quando, abstersis jam lacrimis, finitifque laboribus, fuperato dæmone, fpoliato tartaro, redempto fæculo, victor in cœlum remeavit? dignitate mundum reliquit, quando per medias aëris regiones, humanis corporibus invias & inacceffas, propria virtute adfcendit.Ex illo igitur facro olivarum monte, tot Chrifti Domini myfteriis nobilitato, videntibus difcipulis elevatus eft, & nubes fufcepit eum ab oculis corum. Elevatis autem manibus ferebatur in cœlum, & benedicebat illis, fortaffe, ut D. Bernard. ait, concufsis illius fingularis mifericordiæ vifceribus, quum miferos fuos, & pauperem fcholam fuam relinqueret in medio nationis pravæ atque perverfæ. Ex hoc igitur facro monte Salvator, prefentibus ac ftupentibus difcipulis,in cœlum fublatus eft. Quum David, (b) fuperatis A. malechitis, & excuffa ingenti præda, victor ex prælio reverteretur, & ingentem captivorum turbam ante fe velut triumphum agens duceret, milites, qui cum co ad pugnam procefferant, fauftis illi vocibus acclamantes, dicebant: hæc eft præda David. Ad hunc modum Angeli ante Dominum hodie præcurrentes, & captivam fecum captivitatem ex hofte fubacto referentem, lætis vocibus acclamabant: hæc eft Davidis noftri præda, hæc fpolia triumphati principis mundi, hæc infignia inclite victoriæ, ha opes ereptæ. Jam vero quum inter ex faucibus antiqui draconis Quæ autem lingua dicere, quis intellectus capere valeat, qua latitia, quribus laudibus, quo jubilo Salvator nofter tot Angelorum, fanctorumque agminibus ftipatus in coeleftem illam Jerufalem hodierna die confcerderit? Si enim tanta populi frequentia, communique lætitia idem in terrena Jerufalem excipi voluit, quando in eam moriturus intravit ; qua lætitia in illa cœlefti fufceptus eft, quam modo regnaturus ingreditur? Si tam ingenti pompa ac lætitia fufcipitur in terra, quid fplen |