ديوان سخنور نامى "داورى" فرزند وصال شيرازىکتابفروشى معرفت،, 1951 - 714 pages |
Other editions - View all
Common terms and phrases
آب آتش آرد آسمان آمد آنکه آورد آهو آید است اگر ام امیر اندر او ای این با باد بار باز باشد بحر بخت بد برد بس بسته بسر بسکه بود به بهر بی بینی پارس پای پدر پر پس پیش تا تار تر ترا تن تو تیر تیغ جا جان جای جز جهان چرخ چشم چنان چنین چو چون چین حسام السلطنه خانه خدا خلق خود خون خویش دارد داوری دست دگر دل دم دو دهد دیده راه رفت رو روز روی زبان زلف زمین زیر زین سخن سر شاه شب شد شعر شود شه شهر شیر شیراز صد طبع غم فضل کار کرد کرده کردی کز کس کسی کن کند که گر گردون گشت گفت گل لب ما ماه مدح مرا مگر ملك مهر می میان میر نام نبود نه نی نیست وی ها های هر هزار هست هم همه همی هنر هیچ یا یار يك یکی