subsequenti periocha compertum est quam quod A opinione replicatur. Revera juxta Marmoris prim maxime. Culpa igitur vertemus id S. interpreti, sam fabułam, Meursius pellem hinnuli, pro capræ, vertendum fuisse contendit. Tr.tum quoque illud Stephani Σημαχίδαι δῆμος Αττικός, x. . . Semachid æ, populus Atticus, a Semacho, cujus filia Dionysum hospitio excepere. A quibus ipsius sacerdotes. Pausanias Atticor. cap. 2 inter alias fictiles statuas in cella ad Bacchi fanum rcpositas, Amphictyonem quoque memorat, qui &kλους τε θεούς, καὶ Διόνυσον convivio excepit. Ca tera ibi videsis. Scaliger periocham istam quadriennio post collocat qua de re Antiquarius Salmasianus in primo Palatino, Suprascripta historia in novo codice ponitur ad num. 7 Cranai superius descripti; in veteri vero codice ponitur ut hic: scilicet Abrahamiticum 520. Ibid. Templum Delii. Nondum recte hujus indolem libri, mentemque Eusebii cepisse videtur Scaliger, cum nescire se ait cur isthæc epιoxǹ, quæ eadem est atque illa superius notata ante annos duodecim, hic repetitur, aut cur ibi locum habebat, si hic ponenda erat. Nempe, quod sæpe alibi monuimus aliarum historiarum exemplis, diversus situs regum Atticorum apud diversos auclores erat, eaque causa est, cur idem eventus eodem intervallo ac distantia temporis, ex aliorum C D Arundeliani rationes, Apollinis Delii templum in hæc tempora, sive etiam post duos tresve annos, incidit, quo demum loco, sive ad 4 Amphictyonis etiam abs Scaligero recensetur. Ita et in Palatino primo ms. Antiquarius: Suprascripta historia ponitur in novo codic. ad n. 1 Amphictyonis, in veteri posita est ut hic: scilicet ad Amphictyonis 4. Porro iterum male Pontacus aliique editi vetustiores 1bri, Eristhone legebant, pro Erysichthone. Denique Schurzfleischius ait, Templum Deli, in Templum Delii, primus Pal. et Sichardina editio mutant. Fortasse potius legendum, Templum Deli Apollinis Delii, quæ lectio Græcis satius respondere:. Goarus, Syncelli interpres, vertit Delium Apollinis Delii fanum, subobscure. Nam et aliud erat templum Delii, in oppido Boeotiæ, ad honorem Delii Apollinis exstructum, de quo Stephanus AHAION, et Strabo lib. 1x agunt. Erat etiam alterum, priori antiquius, in Delo insula, quæ, fide Sophiani, Kōlang bodie vocatur, quanquam Bœoti, teste Plutarcho in Pelopida, a suo Delio Apolline. Delium derivarint. Col. 291. Epaphus. Diximus hac de re plura superius (col. 275) ad num. 279, quæ huc referas. Adde isthæc ex Hygino cap. 149: Epaphus oppidum primum Memphim, et alia plura constituit. El 275 : Epaphus Jovis filius in Egypto Memphim suppl. condidit. Lactantius ad Thebaidos 1v, 737 : Jupiter Epaphum, qui hoc petiveverat, in Ægyptum oppida communire, ibique regnare jussit. Oppidum Memphim et alia plura constituit. Cætera scis, Epaphum atque Apin unum eumdemque esse: Eusebium vero hæc juxta varias veterum opiniones laudare. Schurzfleischius in tralatitia quæstione de lo prima et secunda (quas ostendimus confusas inter se ab antiquis) denuo versatur,` ut minime constare sibi Syncellum, atque adeo ipsum Eusebium monstret. In fine: Plura, inquit, de tota re fortasse sciremus, si Eugamonis Cyrenaici scriptoris, Tηàsyovia, cujus meminerunt Suidas et Eustathius, ad nostra pervenisset tempora. Cæterum ad numerum 528 Epaphi historia refertur a Palatino primo ; et subscripsit ibi, more suo, Antiquarius, qui eum codicem recensuit, Suprascripta historia in codice novo ponitur ad numerum 11 Ægyptiacum (id est Abrahamiticum 524, quemadmodum habetur quoque in editione Sichardina); in antiquo codice ponitur ut hic. Col. 291. Armais, qui et Danaus. Josephus (ex Manethone loco sæpius laudato) quem Armain Danaum vocat, minime quidem, ut putat Scaliger, inter Ægypti reges censet, sed fratrem dicit quarti ab hoc regis Sethosis, qui eum etiam con essa auctoritatis particula male abutentem, in ordinem postea redegit. Quem vero ad hunc locum pont, vocat ang Armain, nullo addito cognomento, eique annos tantum quatuor et merse DLEM ascribit. Hæc summa ratio est ob quam Eusebio Col. 293. Thot, filius Trismegisti. Hæce minime habet Scaliger adhunc locum; sed pro bis inferius ad aunum Ramessis vicesimum quartum, His temporibus Tat filius Hermetis Trismegisti fuisse dignoscitur: quemadmodum et tres Palatini mss. duoque alii Pontaco laudati babent. Sane, ut plerique alii omnes libri Pontacene atque adeo nostræ recensioni faveant, minus certe recte Cath legunt pro Tat, quod reponi velim. Qui Græcis 'Epps, et Latinis Mercurius, Ægyptiis Thoth, Thout, sive Thoyth dicitur. Cicero De natura deor. lib. 1, cap. 22: Quintus (Mercurius) est, quem colunt Pheneatæ, qui Argum dicitur interemisse, ob eamque causam Egypto præfuisse, atque Egyptiis leges et litteras tradidisse. Hunc Ægyptii Thoyth appellant: eodemque nomine anni primus mensis apud eos vocatur. Vide et Lactantium De falsa relig. lib. 1, cap. 6, et De ira Dei, cap. 11. improperat Scaliger totam xvin dynastiam susque A deque permiscuisse, ut Argivorum et Danai, qui Argis imperavit, tempora in hunc Armain convenirent. Sed falso, subdit, persuasit Josepho Apion, Josephus Eusebio, Danaum esse Armain, cum Danai initium conveniat anno 26 Acherris decimi regis xv dynastiæ; hoc nomine pessime de Ægyptiaca chronologia meritus est Eusebius. Scilicet ex Africani hypothesi Scaliger disputat; sed quo demum loco, aut quibus argumentis ostendit, eani vero propius accedere? Acherri, sive Acencheri, non nisi duodecim annos Josephus atque Eusebius tribuunt, Syncellus ipse solos viginti quinque: non ergo ex eorum rationibus possunt initia Danai in ejus regis vicesimum sextum concurrere. Armæus autem iste Danaus plane juxta B Eusebii seriem in vetere apud Syncellum Chronico appellatur, anni tamen ei novem ascribuntur. Uno verbo qui Ægyptiam chronologiam tradunt scriplores antiqui, si qua in parte unus atque alter consentiunt, in reliquis ipsimet, aliique omnes ab invicem discrepant. Porro quæ àlačoveía est, de rebus, quas plane ignores, et quibus eruendis plare impar sis, cum aliorum contumelia tanquam ex tripode judicare! Vide quas demum conjecturas circa Danai ætatem doctiss. Perizonius per dimidium fere caput 16 Egypt acar. Originum faciat, et post quale studium, in incerto hærere se adhuc profiteatur. Repetam, quod sæpius dixi, Eusebius de rebus Ægypti aliis usus est monimentis ab his quæ nunc superant. Habeto nunc quæ Schurzfleischius ad hunc locum annotavit : Armais, inquit, hic in Palatino primo vocatur Armæus, Sichardi editio Armeus; habet, quomodo alibi Baleus, et Museus, inemendate exarata, in ea leguntur. Equidem cum Goaro puto, in Eusebii Scaligeranis collectaneis, tam lib. 1, p. 29, quam lib. xi, p. 112, vitiose legi APMAIC, τprovdλáбws, etsi etiam Josephus, lib. Contra Apionem, p. 1041, prodat, ὅτι μετ' 'Ακεγχήρεα ἕτερος Αρμαΐς τέσσαρα ἔτη, καὶ μῆνα ἕνα ἐβασίλευσε ; Georgius enim Syncellus p. 160, eumdem etiam 'Apμion; vocavit. Africano apud Syncellum p. 72, Appe: nuncupatur, et Eusebio p. 75, Αρμὲς ὁ Δαναός. Si igitur ̓Αρμαῖος illud displicet, vulgataque lectio videtur esse melior, in ultimo etiam Syncelli loco 'Apuats le gendum erit, pro depravato 'Apuès, quomodo in libris editis etiam, 'Eppèp, pro 'Expatu, non raro invenitur. ¡Danaum eumdem cum Pelasgo esse, reputat Salmasius ad Solinum p. 403 ed. Parisinæ quod mihi tamen non persuadet. Si enim Pelasgi ante Cecropem, nt Strabo aliique tradunt, Athenas tenuere, annisque ante Danai regnum fere 70 Cecrops Athenas occupavit, non video qua ratione Pelasgus et Danaus unus idemque homo esse potuerint. Eustathius ad Dionysium Пlepny. vers. 232, p. 43, Ομώνυμος δὲ, inquit, ή Αίγυπτος Αἰγύπτῳ, τῷ Βήλου, τῷ Δαναοῦ ἀδελφῷ. Reliqua de Danao apud mythographos quærenda sunt. C D Col. 291. Lacedæmon condita. Minus correcta (referente Schurzfleischio) est in primo Palatino hæc periocha, Lacedæmon conditur a Lacedæmone Sen telæ filio. Interim hic ipse error indicio est, nequa ipsum bene habere in hactenus impressis Semela nomen, quod, utpote magis obvium, a librariis substitutum videtur. Certe nullus veterum, Scaligero teste, prodidit Lacedaemona Semelæ filium fuisse. ln Grecis dicitur τοῦ ἐκ Μεσσήνης : quod nullus ferme dubito, fuisse redditum, Latine abs Hieronymo, Messenæ filio: tametsi in eo fortasse fuerit hallucinatus, quod Messenam Lacedæmonis patriam, pro matre ejus acceperit. Pausanias in Laconic. c. 1, [de Eurota loquens: Ilic, inquit, cum e vita decessisset, nulla suscepta virili prole, regnum Lacedæmoni reliquit. Erat hic quidem, prtp's μèv Taüyétηs, maire Tayyela genitus (a quo mons nomen accepit), patrem vero Jovem ei fuisse fama prædicabat: uxorem autem duxerat Spartum Eurotæ filiam, etc. Ilanc ex Messene exstitisse, nihil dubium est: nam et pater Eurotas Macarving dicitur Dionysio Perieget. vers. 411, atque Eustathio in eum locum. Par adco est credere, Messenium fuisse etiam Lacedæmona, qui Messenii Eurotæ filiam duxit. Atque id voluerit significasse Eusebius, scribens Lacedæmona x Messvns, Messenium Lacedæmonem condidisse. genere, Hieronymus, quæ ejus erat in his dictandis properantia, dici putarit Mesenæ filium: petaletix; autem errarunt, qui Semela, pro Mesenæ supposuerunt. Cætera quæ huo pertinerent ex alis auctoribus nota sunt. Vide quæ et nos supra ad n. 294 annotavimus. Scaliger hoc gestum uuo anno antevertit, Petavius uno itidem postp›nit. Ibid. Erichthonius. Homerus in Boetia, annotante Scaligero, Οἱ δ' ἀρ' ̓Αθήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον, 186, et Pausamam in Atticis, c. 2. Quæ subne- A vero et pridem in proœmio Eusebii, et inferius ad ctuntur verba, his regnantibus fuit,!merito, ait idem Scaliger, in Græcis non habentur: qnid est enim, Erichthonium, Erichthonio et Arma regnantibus, fuisse? num. 653, ejusdem fabulæ mentio sit, a Cle- Αδμήτῳ δὲ ἄναξ θητεύει Φοίβος Απόλλων Col. 291. Arcas et Callisto. Neque hoc reçte Scaliger Callisto, pro Callistonis aut Callistus legit. Sic appellant Arcadis matrem laudati Schurzfleischio veteres Scholiastæ, Callimachi ad Hymn. eiç Ala vers. 41, et Theocriti ad Idyl. 1, vers. 3, ac demum Pausanias in Arcadic. cap. 4. Verum Eustathius ad Dionys. p. 79 et ad Iliad. 8 OspistoÙÇ pro Callistus filium eum dicunt, quæ, inquit vir doctus, Istri quoque sententia fuit, ut ex Stephano in voce "Apxa; apparet. Neque enim mutanda ibị cum Holstenio lectio vulgata, quam mss. constan ter servant, cum verum non sit, ut ex Eustathio patet, auctores omnes, præter Stephanum, Callistus filium facere Arcadem. Pergit porro : Sed et de ejus patre res dubia; Aristoteles enim, ut est apud Apollonii scholiastas ad lib. iv, vers. 264, Αρκάδα Ορχομενοῦ υἱὸν καλεῖ : ut in speciem quidem Jupiter, re autem vera pater ejus Orchomenus videri possit. Vide Apollodor. lib. 1. Ibid. Ramesses. Schurzfleischius ait: Ramesses hic, Ramestes vocatur in primo Palatino, quomodo etiam in obelisco apud Ammiauum Marcellinum lib xvn, c. 4, 'Pauέsing exstat. Et notat ad codicem Palatinum istum Antiquarius, ita etiam in veteri libro fuisse lectum, in novo vero Reoneses. Cæteri PPP. et Sichardina editio Remesses legunt. 'Auusons ex Eusebio vocatur Syncello. Idem ex Africano eum 'Pauɛsonv nuncupat pp. 72 et 155 et 160 ed. Par., prout legitur etiam in Josepho: qui lib. 1 contra Apionem de hoc rege ita, Toυ dè â junxerunt, etc. B Κέθωσις καὶ Ῥαμέσσης, ἱππικὴν καὶ ναυτικὴν ἔσχον δύναμιν. Lege, Τοῦ δὲ Κέθωσις, ὁ καὶ Ῥαμέσω σης. Infra enim Josephus ait, Λέγει γάρ, ὅτι ὁ μὲν Κέθωσις ἐκαλεῖτο Αἴγυπτος, Αρμαῖς δὲ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Δαναός. At Josephus tamen hunc Ramessem præterea confundere videtur cum illo, qui paulo ante præcesserat, et e vulgata quidem Jose: phi scriptura, 'Αρμέσσης Μιαμούν vocatur, atque, Etnis' xai μnvas B' regnasse, traditur: cum hunc Ramessem Eusebius et Syncellus per 68 aunos imperitasse velit. Charax apud Stephanum in AITYIITO, ann. imperii 43 ei attribuit. Býkov nais et Pausania Achaic. c. 21, et Eustathio, quod notatum est supra, Th. Ryckium in aliquot codd. Eusebianis Ramesses invenisse, uti paiet ex ejus ad Taci- C tum animadv. p. 51. Sed et LXX Interpretibus n Pauμeson memoratur Gen. XLVII, 11. Ab iisdem πόλεως Ραμεσση conditus Exod. 1, 11 enarratus est. Pro Egyptus Antiquarius legit, atque ita est in Sichardina editione. Imo in ipso Syncello p. 160 ed. Paris. legitur, 'Paμeosîç ó xxl Alyóntto;. Etiam boc obiter addo, humani aliquid pati Berkelium, ad Stephanum notis, p. 54, quando ait, ita, ut ipse quidem affert locum Eusebianum e Seldeno, cum ab ipso Seldeno esse emendatum. Nam capitulum illud Seldenus, non deprompserat, ut reputabat Berkelius, e libro Eusebii posteriore, sed e priore, p. 29 sylloges Scaligerianæ, ubi iisdem verbis habetur, quemadmodum etiam apud Syn- D Præparat. Evang. lib. x, c. 14, rerum Judaicarum cell. p. 155 ed. Par. Porro periocha illa, Ægyptus, quæ prius Aeria dicebatur, et cætera, in veteri primo Palatino habetur ad num. 536, ad quem collocatur etiam in Sichardina editione. In eodem quoque codice legitur, ab Ægypto sibi regnante; unde Salmasius conjecit, forte legendum esse, ibi regnante. Sichardina Exdoog scribit, tunc ibi regnante, His adde laudatos Scaligero Stephanum, Eustathium in Dionysium, Apollodorum, etc. Solidam hancce periocham (Apollo de Latona nascitur, non ille cujus consueverunt oracula consuli, sed qui cum Hercule servivit Admeto) de Apolline Scaliger (et cod. Armeniac.) prætermittit. Cum Ibid. Dardanus. Superiori proxime anno conditum Dardanie Scaliger assignat, repetitque historiam ex Tatiano. Vulgatissima autem ea est apud Pausaniam in Achaic. cap. 4 Diodorum lib.¡vet v, Stephanum, Eustathium ad Dionys. vers. 524, et ad Iliad. B, Tzetzem in Lycophron. pag. 18, flyginum cap. 275, Servium ad Æneid. v, Isidorum lib. xv, atque alios. Col. 293. Jesus an. 27. Ipsemet vero Eusebius chronologicam seriem exhibens, Josuæ præfecturam ad triginta usque annos protrahit. Ilic tantum XXVI enumerans, Clementem sequitur, et vetustiores chronologos. Syncellus id ex orali traditione repetit, atque in hoc ipso invenit, de quo Eusebium reprehendat. Ibid. Sthenelum. Notat Scaliger, multa horum traducta huc esse ex Apollodoro, monetque de Gelanore ab Argivis expulso historiam cum sua causa haberi apud Pausaniam in Corinthiacis, capite scilicet 19, Schurzfleischius ait: Gelanorem in Gelenorem mutat Sichardina editio. Antiquarius iile, cujus sa pius men.inimus, ad primum Palatinum notat, quod Gelanus (foriasse legendum Gela norus, familiari Hieronymo metaplasmo) vocetur in A mo, ut et sequentibus de Proserpina, Perseo, atque veteri codice, in novo vero Gelanor. Et sane Gelanor, Tɛλávwp, est etiam in Eusebio, Syncello p.152 Parisinæ edit., Pausania cap. 16 et 17, Apollodoro, aliis. Deinde primus Palatinus et Sichardi editio legunt, de imperio pepulissent. In primo tamen Palatino male legitur, Dardano tradiderunt pro Danao. Hunc Herodotus lib. 1, cap. 91, Chemmitam fuisse auctor est in Chemi videlicet Thebaica provinciæ oppido natum, pulsum deinde patria ab Ægypto fratre. Ibid. Argos sibi Danaus vind. Ex his qui hanc fabulam obtrudunt, Scaliger laudat Apollodorum Jib. 1, ac Nonnum lib. v. Sed eorum sane praferenda auctoritas est, qui eam explodunt. Strabo lib. vu, pag. 570, ex ipsorum incolarum testin:0nio, Regionem, inquit, aquæ esse divitem fatentur : urbem in loco aquæ experte sitam dicunt, puleorum tamen copia instructam, quorum Danai filiabus acceptam ferunt inventionem, atque hinc esse versiculum natum aiunt : Αργος ἄνυδρον Δανααὶ θέσαν "Αργος ἔνυδρον. Ipse eos vocal, ἐν εὐπορίᾳ ὕδατος, ἀπορίαν εἰσάYoytes, aquarum inopiam eo introducentes, ubi summa earum est copia. Athenæus lib. x Deipno. cap. 9, ex eo explicat, quod si iculosi atque avidi essent Argivi, διόπερ καὶ τὸ ̓Αργος πολυδίψιον, ὁ ποιητής En: quamobrem siliculosum Argos, omni tempore avidum esse, poeta (Homerus) dixii. Rursum Strabo lib. tantum Argis aquatica instrumenta Danaum demonstrasse auctor est, τὰ ὑδρεῖα τὰ ἐν "Αργει παραδείξαι. . B aliis hic loci prætermissis, quæ cohærenter a su periorą ms, primus Palatin. et Sichardí editio tribus annis antevertunt. Re etiam vera, ut de Triptolemo solo nunc dicam, receptior multo is hæc sententia est: quam adeo Eusebius dissi mulare non potuit, quam quæ ad posteriora tem pora eum refert. Pausanias in Arcadicis cap. 4, Arcas, inquit, Callistus filius, acceptum a Triptolemo frumentum populis suis tradidit, et panem facere docuit. Paria habet in Achaicis: atque alibi. Porro Arcadem ipsemet Scaliger hisce temporibus dudum recensuit. Cæterum pro Eleusin videtur Schurzfleischio rescribendum, Eleusine: ac sane inde veniebat Triptolemus patria Eleusinius; tum vero haud bene constabit vox ibi. Plura de hac fabula inferius. Col. 293. Mors Moysi. Nisi si error librarii bic est, 3730 pro 3729 Romanis notis describentis, includendus ipse est primus Josuæ annus, ut rei veritas constet. Scaliger secundis curis subjungit huic perioche, gesta ann. 1235, quæ etsi ille e mss. laudat, in nostris tamen non habentur. Porro his quæ prolixe disputat in Notis de vera Jobeleorum ratione, quam se primum jactat invenisse, Hedum Eusebio, sed et Judæis ignoratam, ne eadem hic repetamus, oppone quæ diximus supra ad num. 50. Locus ille Ezechielis cap. 29, cui totam superstruit argumentorum molem, minime ad rem esse ostendimus : siquidem annos Sedechiæ, Cquo Scaliger præsumit, ex Jobeleorum denumeratione Ezechiel omnino non supputat. Plura videsis apud Perizonium Origin. Ægyptiac. c. 24. bid. Scaliger de Orithyia rapta hic tacet (et Cod. Armen.), ea nimirum de causa, quod eadem, paucis mutatis,-inferius recurrunt ad numer. 628, sive, ut ille haber, ad 619. Et scitum hoc tamen, solemne Eusebio esse, easdem historias juxta varias, quibus eas alligant veteres chronologi, epochas iterum et tertio replicare: quas qui resciderit, næ ille malo facinore nobilissimam operis Eusebiani partem pessumdedit. In præsenti, tametsi ignoramus quem proprie auctorem hic noster habeat, certum tamen est, ex veterum nonnullorum sententia, ad ea que proxime Dardanum præcedunt tempora, Orithyiam fuisse relatam; siqui- D dem Apollonii Scholiastes ad Argonaut. lib. 1 tradit, Phineam primun sibi matrimonio junxisse Cleopatram, Orithyiæ filiam, postmodum Dardani filiam Idæam. Noster ex ejuscemodi aliorum rationibus hæc retulit: quidni? Sunt certe isthæc etiam in primo Palatino ms. et Sichardi editione triennio antea collocata. Cæterum ejus raptus meminerunt laudatus Schurzfleischio Pausanias in Attic. cap. 19, et Eliac. prior. cap. 19, Sophocles apud Strabonem lib. vu, aliique. Grece 'Opiovia, et 'OpelOvia scribitur: minus recte apud Syncellum 'Optθυία. Ibid. Busiris. Busiridis fabulam Scaliger sexennio anticipat. Codex Palatinus primus biennio tantum ad quem locum notat laudatus sæpe Antiquarius, suprascripta historia in novo codice ponitur supra ad num. 19 regni Ægyptiaci (qui est Eusebianus 507); in veteri ponitur, ut hic ad arn. 22 Egyptiacum. Ae sane debuit, quemadmodus et Syncellus facit, Busiris Danao præponi, cujus patruus fuisse perhibetur: siquidem fratres erant Agenor, Belus et Busiris. Nam et constare inter historicos ait Isocrates in laudatione Busiridis, hunc πλέον ἢ διακοσίοις ἔτεσι Πέρσεως πρεσβύτε pov, annos supra quingentos Perseo antiquiorem esse. Videtur tamen parum veri ejus historie inesse, ac ferme credere malin quod ait Eratosthenes apud Strabonem lib. xvii, οὐδὲ βασιλέα, οὐδὲ τύραννοι, γενόμενόν τινα Βούσιριν, Busiridem quemdam neque reyem fuisse, neque tyrannum. Diodorus quoque Siculus lib. 1, Bouolpidos evoxtovlav fabulis accenset. Cætera : Quis aut Eurysthea durum, Ibid. Idem Scaligeri facinus, in bis de Triptole- пαρodεÚονтas xatéove ¿évous, reddi Latine maluis-, PATROL, XXVII. 25 sel, prætereuntes immolans hospites: quod non im- A tou lepipavtos, dictos esse autumat. In Scaligeprobo, modo si Eusebii ipsiusmet illa esse verba persuadeat. Ibid. Erichthonius. Hæc Scaliger triennio ante, Palatinus ms. huc, Sichardi editio post biennium refert. Schurzfleischius hæc recitat ex Gobelino Cosmodr. æt. 1, cap. 11: Erichthonium Vulcani et Minerva facit filium, causamque inventæ quadriga affert, quod habuerit pedes draconis, ideoque propter turpitudinem pedum invenerit usum cur· ruum : quæ, ait, mythologorum åtorýμata olent. Pausanias Attic. cap. 11, parentes ejus "HatoTOV zal y constituit, recensque natum, a Minerva cistæ inclusum, et Aglauro, Hersæ, ac Pandroso, commissum esse, affirmat. Adde Meursium libro et c. 2 de regno Attico. Sed nec videntur præter mittenda quædam ex Scaligero post Virgilii (Georgic. lib. ) testimonium vulgo notum, Primus Erichthonius currus et quatuor ausus Jungere equos, rapidisque rotis insistere victor. ti Philargyrus: Varro in libro qui Admirabilium iuscribitur, Erichthonium ait primum equos quatuor junxisse ludis qui Panathena a appellantur. Sed Diphilus poeta, auctor Theseidos, Enμov vocat cum, qui primus quadrigas agitavit, apud Scholiastem Pindari in Olympionicis. Hoc est, quod voluit Hygenus fabulator: Elide, quæ urbs Peloponnesi est, certamina quadrigarum primum instituta. Atqui primum certamen quadrigarum Elide institutum a Pelope, qui multis annis infra sæculum Erichthonii fuit. Tum sive legas in Græcis аρà Rapapots, ut Hieronymus videtur legisse, sive яapà ẞaрбáρwv, ut seriptum reperimus, codem sententia recidit. Erit ergo παρὰ βαρβάρων, ἀπὸ xotvou έ❤supε0év. Nam apud Scythas fuit Erichthonius, et primus Græcorum inde aurum Athenas attulit. Bygenus fabula 274. Quid ergo dicemus de Troilo, qui aliquot annis autea currum a se inventum Junoni consecravit? rana Eusebii sylloge rectius mihi videtur legi, Λάπης. Ipse quidem λάπης primam scripturar esse arbitror. Lapithus etiam Cypri quidam locus fuit. Polybius, excerptis Valesii de Virtutibus et Vitiis, sub îne pag. 1483, μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν ἐπιβουλεύσαντος τῇ Κύπρῳ, κύριος γενόμενος ἐν Λαπίθῳ τοῦ σώματος ἅμα καὶ ψυχῆς αὐτοῦ, τοσοῦ τον ἀπέσχε τοῦ κολάζειν τὸν ἐχθρὸν, κ. τ. λ. Scaliger frustra putat quæri, quis iste Lapes fuerit. Ego tau en videor mihi nomen ejus in Crete urbe Lappa, Ptolemæo lib. m, cap. 17, et Dione Cassio lib. xxxvi, cap. 1, memorata, invenisse. Theophrastus lib. 11 H. P. tỷ; Aañπalaç etiam meminit, ubi nihil mutandum est. Scylax p. xix Пepinλ. tom. I, B Geogr. min. Hudsonii, Elta † Azurala xal dıýxec autη àμyotéρwlev. Inscriptio antiqua apud Mabillon. p. 36 Musei Italici, C ΛΑΜΠΑΙΩΝ Η ΠΟΛΙΣ, Aapnaio Crete incolæ ab hac urbe dicti memorantur etiam Polybio lib. iv, cap 55, el tiv Aaμπαίων πόλις cap. 54. ΛΑΜΠΗ ει ΛΑΜΠΑ eadem urbs est. Stephanus in AAMIH, Esviwv ôè èv Kprτικοῖς διὰ δύο ππ γράφει τὴν πόλιν, καὶ διὰ δύο από Proinde, uti ἀπὸ τοῦ Χρύσου Χρύση, vel ἀπὸ τοῦ Αλυάττου Αλύαττα, ita etiam ἀπὸ τοῦ Λάππου Λάππη est, vel Λάππα, quanquam Stephanus Αγαμέμνονος κτίσμα τὴν Λάμπην sine auctore vocaverit. Ibid. Hæc Danaus per filias 50, etc., usque ad habeant concubinas, una serie contextuque Scaliger junxit superioribus, quæ in Argivorum filo de Danao dicuntur post verba, aquis abundare fecit: quo quidem modo et Græca apud Syncellum ferunt. Quin etiam observat in Notis, quod ab illa continuatione tota perioche mens pendet; datque adeo culpæ Hieronymo, quod hæe properanter verteret. Verum ut nunc alia omittam, nec ea Græca ipsamet Eusebii sunt verba, nec facti historici spatium, aut demum aliquis e Latinis mss. Scaligero suffragatur. In Palatino ms. et Sichardi editione ante decennium referuntur, sive ad num. 545. Notatum tamen ad eum locum sæpius laudato Antiquario, Supra scripta historia in codice novo ponitur in se Col. 293. Terram Palæstinorum. Tametsi eodem sententia recidit, minus vere Scaliger terram Philistinorum, pro Palæstinorum legit. Videsis laudatos Schurzfleischio, Josephum Antiquitt. lib. 1, c. 7, Suidam in Pistiot, Epiphanium Hæres. 8,et Frontonem Ducæum ad Basilii Comm. in Isaiam, pag. 84. D quenti charta ad numerum 18 Erichthonii (qui est Ibid. In Creta regnavit lapis. Schurzaeischius : 154 ait Lapis hic in primo Palatino vocatur Luppis, quemadmodum etiam 5. Patinus nummum produxit qui inscribitur AAш[[IOQN. Syncello itidem p. edit. Paris. AAMIC dicitur. Non tamen putantur mihi ab eo deducendi esse Lapitha, Thessalicus populus, quos per duplex P nun mus Patini male videtur scribere. Primam enim ejus vocis coripit Scymnus Chius, vers 615 et 616 Yepinews: Τά τ' Αἰνιάνων, οἵτινες τῶν Αἰμόνων Δικοῦσι, Λαπιθών, Μυρμιδόνων τε, γεγονέναι. Illos Lapithas Scholiasta Apollonii, ad lib. 1, vers. 41, ἀπὸ Λαπίθου, τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ Κτίλβης νύμφης, Stephanus vero in ΛΑΠΙΘΗ, ἀπὸ Λαπίθου, Abrahamiticus 547), in antiquo vero ut hic. Quoad historiam, nihil est, quod objicit Scaliger Hipostrati testimonium apud Phlegontem (Trallianum scilicet, lib. de Mirabilibus) x μiã; yuvaixò; Eʊρυόπης, ex una conjuge Euryope natos Ægypto to filios; quod enim noster ait de innumeris concubinis, ad Danai filias referri deeet, quas ex diversis mulieribus suscepisse, veteres pari consensu tradunt. Vid. Apollodorum lib. n, itemque n Herod. librum sub finem. Col. 297. Bithynia. Dum otiose Scaliger de Latina phrasi Bithynia condita est, vitiligat, eamque reprehendit, quod rei caput erat, historicum textum gravissimo cubare in mendo non animadvertit. Ad extre |
