Die Glaubenslehre der evangelisch-reformirten Kirche: 1847

Cover
Orell Füssli, 1847 - 755 Seiten
0 Rezensionen
Rezensionen werden nicht überprüft, Google sucht jedoch gezielt nach gefälschten Inhalten und entfernt diese
 

Was andere dazu sagen - Rezension schreiben

Es wurden keine Rezensionen gefunden.

Ausgewählte Seiten

Andere Ausgaben - Alle anzeigen

Häufige Begriffe und Wortgruppen

Beliebte Passagen

Seite 590 - Ecclesia, in qua rite peraguntur sacramenta : adeo ut fideles, cum a ministris saeramenta percipiunt, agnoscant, operari Deum in suo instituto, ideoque sacramenta perinde, ac ex ipsius Dei manu percipere, et ipsis ministri vitium (si quod insigne ipsi insit) non obesse, quando agnoscant, sacramentorum integritatem dependere ab institutione Domini.
Seite 466 - Ubi interim duo observanda esse docemus: Primum, regenerates in boni electione et operatione, non tantum agere passive, sed active. Aguntur enim a Deo, ut agant ipsi, quod agunt.
Seite 201 - Scriptura clare ostendit, dicimus : aeterno et immutabili consilio Deum semel constituisse quos olim semel assumere vellet in salutem, quos rursum exitio devovere. Hoc consilium, quoad ELECTOS, in gratuita ejus misericordia fundatum esse asserimus, nullo humanae dignitatis respectu: quos vero damnationi addicit, his, justo quidem et irreprehensibili, sed incomprehensibili, ipsius judicio, vitae aditum praecludi.
Seite 377 - Quum ergo de Christi mérito agitur, non statuitur in eo principium: sed conscendimus ad Dei ordinationem, quae prima" causa est: quia mero beneplácito Mediatoren!
Seite 257 - Christus, nutrit, et non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod egreditur de ore Domini.
Seite 640 - ... nos a mortis iudicio redemptos Patri reconciliaret ? P. Id quidem verum est : sed non satis est nobis, nisi eum nunc recipiamus : quo mortis eius efficacia fructusque ad nos perveniat. M. Recipiendi porro modus an non fide constat ? P. Fateor. Sed hoc simul addo, fieri id, dum non solum mortuum credimus, quo nos a morte liberaret : et suscitatum, quo nobis vitam acquireret : sed in nobis habitare agnoscimus, nosque illi coniunctos esse eo unitatis genere quo membra cum capite suo cohaerent :...
Seite 196 - Sed fidelis est Deus, qui ipsos in gratia semel collata misericorditer confirmât, et in eadem usque ad finem potenter conservât.
Seite 422 - Dei nihil oflendent, coram quibus ne stellae quidem purae sunt? Habemus, nee unum a sanctis exire opus, quod, si in se censeatur, non mereatur iustam confusionem.
Seite 573 - H. c. 1. Agnoscimus interim deum ¡Iluminare posse homines etiam sine externo ministerio quos et quando velit. Nos autem loquimur de nsitata ratione instituendi homines, et praecepto et exemple tradita nobis a deo.
Seite 306 - Porta haec clausa erit: non aperietur, et vir non transibit per earn: quoniam Dominus Deus Israel ingressus est per earn, eritque clausa principi.

Bibliografische Informationen