தமிழ்ப் பொழில் (9/11)

அஃது அணியெனக் அதன் அது அதுவும் அம்மா அம்மே அவர் அவர்கள் அவள் அவன் அவை ஆகும் ஆசிரியர் ஆளுல் இந்திய வேளாண்மைக் கடன் இயலாது இயலும் இயற்கை இயற்கையை இருக் இருக்கவேண்டும் இருக்கும் இருந்து இல்லறம் இவ்வாறு இவண் இவள் இவளது இன்பம் இனி உடன் உண்மையே உரையில் உள்ள எங்கள் எது எல்லாம் எவ்வளவு என் என்பது என்பது விளங்குகிறது என்பதும் என்ற என்று என்ன என்னும் என்னே என எனக் எனவே எனின் ஒடிவாடா ஒடிவாடா ஒடிவாடா ஒரு ஒன்று கட்டளைக் கடுக்க கண் கண்ணகி கண்ணும் கணவன் கணவனுடன் கம் கரையாய் கல் களும் களே கன் காட்டேறி காம் காயகம் காரணம் கால் கான் கின் கின்றனர் கின்று கின்னே குறி குறிஞ்சி கூடை கூறும் கொண்டு கொள்ள கோழி சராசரி சிறக்க செய்து செய்யுட்கள் சென்று சென்னை சொல்லடா தங்களது தமது தாங்கள் திரு துன்பம் தேவி:-எயினி தொகை தொழிலாளிகள் நக்கீசர் நாம் நீ நூல் பச்சை பல பால் பின்னர் பின்னும் புணர்த்து புலவர் புலவர்கள் பெயர் பெரிதும் பொருள் மக்கள் மக்களின் மண்ணியல் மரபின் மருகம் மனம் மாகாணங்களில் மிகச் முதலிய முல்லே முறையில் முனியா மொழி யாவும் யான் ரூபாய் வட்டி வடமொழி வரும் வழி விண் விளங்கும் விளையாடும் ஒருபால் வேண்டும் வேளாண் வேறு