தமிழ்ப் பொழில் (7/6)

அஃது அதிகரணம் அதிகாரம் அது அப் அம் அரசன் அலே அவ் அவர் அவர்கள் அவன் அவனே ஆகவே ஆகிய ஆசிரியர் இக் இங்கனம் இது இப் இப்போது இம் இல்லே இவ்வுலகில் இவர் இவரது இவை இன் இனி இனிப் உண எய்தும் எழும் எழுர் என் என்ப என்பதற்கு என்பதன் என்பது என்பதும் என்ற என்று என்று பொருள் என்னும் என்னே என எனக் எனவும் எனவே ஒத்த ஒரு கடல் கண் கம் கல் கன் காட்டி காடு காம் காரணம் காவில் கான் கிளவி கின் கின்று குட்டுவன் கும் கூரிய கூறி கூறிப் கூறும் கொண்டு கோசர் ங் சிறிது சின் சீர் செங்குட்டுவன் சென்று சொல் சொற்குச் தம் தன் திரு திருகாமக்கல் தின் து தைஇய பாவை தோழுர் நாடு நாமக்கல் நீ பக்கம் படலம் பரணர் பரிசில் பரிமேலழகர் பல பலபொருள் பன்றி பாணர் பாம் பாவை பி பிற பின் புலவர் புள் புன்னேக்காய் பெருமையால் பெற்ற பொ பொடு பொரு பொருக்கிய பொருள் கூறினர் போர் போல் போலும் போன் மனம் மிக்க மீன் முடைய முறை முறைமை முன் மென யாக யானே யும் வந்து வர் வரிசை வரும் வருவோர்க்கு வழி விழும் வின் வே வேண்டும் வேல் வைப்பே னும்