جامعهٔ تعزیه

آدمی آنان آنها آورد اجتماعی است که اش اگر اما امام امکان اند انسان او ای است ای که این جامعه این رو با باز باشد باید بدل بدون بلکه بود بوده به راستی به زبان به مثابه بی بیش پس پیش تا تاریخ تر تراژدی ترین تعزیتی توان جامعه ایرانی جامعه تعزیه جز جهان چرا که چشم چنان که چندان چنین چیز چیزی حال حتا حقیقت خشایارشا خواهد خود دارد دست دیگر دیگری دین ذهن راه رنج روی زندگی زیرا سر سیاسی شد شده است شوند شیعه طریق فرهنگ کار کرد کردن کرده کسی کنند که این که به که می کین توزی گذشته گری گونه ای ما مرگ مقام ممکن می تواند می دهد می شود می کند میان نظر نمایش تعزیه نمی نه نه تنها نیچه نیروی نیز نیست وجود وضع ها های هر هرگز هم همان همچنان همچون همه همین هیچ یا یابد یعنی یک یونانی