தமிழ்ப் பொழில் (44/2)

அத்தாளநல்லூர் அது அவர் அவர்கள் அவரது அவள் அவளது அவன் அளவில் ஆகிய ஆங்கிலம் ஆண்டுக் ஆம் இக்கோயில் இடம் இடுக்கணும் இதழ் இருங்கோ இருந்த இவ்வாறு இளங் இளங்கோ இளங்கோவின் இறுதியில் இனிய உயர்ந்த உரை உலக உள்ள உள்ளது எடுக்கப்பட்ட எண் எதிர்பாராத முத்தம் என் என்பது என்ற என்று என்னும் என எனவே ஒசை ஒட்டக்கூத்தர் ஒரு ஒரே ஒன்று கடையகத் கண்ட கண்டாள் கண்ணகி கண்ணகியின் கண்ணிர் கணவனே கதை கல்வெட்டு கல்வெட்டுகள் கல்வெட்டுகளில் கவிச்சக்கரவர்த்தி கற்பனை காணலாகும் காதல் கி கின்றது கின்றன கூடிய கூத்த கூத்தன் கூறுகின்ருர்கள் கைக்கோள கொண்ட கோட்டை கோயில் கோவலன் சிலம்பு செய்து சென்று சொல்ல சொல்லாடாள் சொற்கள் சோழர் தண்டியலங்கார தம் தமிழ் தரப்பட்டுள்ளது தன் தான் திரு தில் துன்பமும் தெரிகின்றது தையும் நல்லூரில் நன்கு நின்று நினைந்து நோக்கி படிக்குந்தோறும் பல பாண்டியன் பி பிறந்த பிறந்தவூர் பின்னர் புலவர் பூங்கோதை பெயர் பெருங் கவிஞர் பெரும் பொன்முடி போல் போன்றும் மக்களை மண்டபத்தின் மணக்குடவர் மணக்குடி மணக்குடியில் மரபினர் மலர்ந்தது மலரி மலரிவருங் மற்றும் மாறன் மு முடிகிறது முடிவு முடிவைத் முத்து முதல் முதலியார் முன் ல் லுள்ள வந்து வருகின்றது வாயிலோயே வாயிற் வாழும் விட்டு விட்டுக் விடை விளக்கும் விளங்கு வெயில் வேண்டி வேளிர் வேற்று