خطابه‌های زمینی

آب آبی آتش آزادی آسمان آفتاب آواز آینه است استاوانگر استکهلم ام اما امید انتظار اند انسان ای ایران این با باد باران باز باشد باشم برکه بود بودن بوی بی بیدار بیرون پر پرنده پرواز پنجره پنجم پیش تا تبعید تن تنت تنها تو تهران جا جان چشم چهارم خاطره خاک خانه خسته خطاب به خطابه های خطابه ی بیست خطابه ی پنجاه خطابه ی سی خطابه ی صد خطابه ی هفتاد خواب خود خیال دریا دست دستهای دفتر دل دو دوم دیگر راز راه رمان رو روز روشن زمان زمین زندگی سایه سبز سوم شب ششم شعر شکل شکلی شود عاشقانه غزاله علیزاده قباله کتاب کنم که کی گاه گل گم گونه لحظه لندن ما مادر مان ماه مرده مرگ منصور کوشان مولودی میان میشود میشویم نگاه نمی نه نهم نیست ها هامان هر هست هستی شناسی هشتم هفتم هم هنوز هوا هیچ ی شست یا یک یکم