தமிழ்ப் பொழில் (7/7)

அக்கு அசைகின்ற அடிக் அது அம் அம்பலவன் பழுஆர் அவ்வடிக் அவர் அவற்றுள் அவன் ஆடு ஆண்டு ஆம் ஆயினும் ஆழ்ந்த இக்கயல் இங்குக் இங்கே இச் இடம் இதற்கு இதன் பொருள் இது இரண்டும் இரு இவ்விரு இவற்றுள் இவன் இவனது இவை இன் இனி இனிய இாயிற்சாலையும் உண்டு உரைகள் உள்ளீடு என் என்பதாம் என்பது என்பன என்ற என்றவாறு என்று என்னும் என வருகின்றது எனபதாம எனல் எனவே எனின் ஒரு ஒருபொருளே ஒருவர் ஒருவருமிலர் ஒளி கடந்து கடல் கண் கம் கரும்பி கரைசேர் கல் கல்லவோ கல்லால் கன் காண்க காணப்படுகின்றது காய கால் காலம் கான் கிலம் கிலேயங்கள் கின் குட்டுவன் குறிப்பு கூக்கல் கூறி கூறிய உரை கெல்லு கொண்டு கோட்டிய சட்சை சதுர் சி சில சிவனேன் சு செங்குட்டுவன் சேவைாையர் தகுதி தமது தனர் திருவிசயமங்கை துறை தெய்வச் தெய்வச்சியோர் நாயன் பகரும் பல பாடும் பாண்டு பாணர் பிர்மதேயம் பிறவும் பின்னர் பூக்கும் பெ பெயர் பெயருடையதென்பது பெரிய பெற்ற பொரு பொருட்டு பொலம்பூத் தும்பைப் ம் மகளிர் மணவிலும் மா முகில் முதல் முதற்கண் முழங்குதிரைப் பனிக்கடல் முற்றும் முன் மூான் யூரன் வடக்கு வடகரை வடதிசை வழங்குவர் விறலியர் வெண்பூப் வெது வெவ்வேறு திசையின வென்றி வேதிமங்கலத்து வேழ வேழம் வேறுபட்டது ஸ்வஸ்தி