INDICUM QUI IN HOC TOMO CCXXI CONTINENTUR.
SERIES INDICUM VICESIMA PRIMA, complectens Indices: Omnium auctorum quorum sermones et homiliæ in Patrologia reperiuntur. - De Prædicatione. Sermonum omnium de Scripturis.
Omnium sermonum de tempore. Sermonum omnium de sanctis. — Sermonum omnium de diversis. Homiliarum omnium de Scripturis. Omnium homiliarum de tempore. Concionatorium in epistolas.
de sanctis. Homiliarum omnium de diversis. evangelia. col. 9-59.
Homiliarum omnium Concionatorium in
SERIES INDICUM VICESIMA SECUNDA, complectens Indices: Omnium auctorum qui metrice scripseOmnium poematum. 69-81.
SERIES INDICUM VICESIMA TERTIA, complectens Indices: Epistolarum alphabeticum. - Epistolarum dogmaticarum et polemicarum. Epistolarum circa moralem. - Epistolarum quæ de jure canonico. - Epistolarum de diversis argumentis. Eorum quibus epistolæ inscribuntur. - Alterum ejusdem argumenti, at juxta regionum ordinem alphabeticum dispositum. 91-343.
SERIES INDICUM VICESIMA QUARTA, complectens Indices: Generalem scientiarum et artium. Inventionum, Scientiarum occultarum. Astronomiæ et meteorologiæ. Cosmogoniæ. Geologiæ et palæontologiæ. Mineralogiæ. Geographiæ. Ethnographiæ. - Anthropologiæ. Physiologiæ. - Anatomices. Medicinæ. Botanica.
Arithmeticæ. De Vestibus sacerdotalibus, monasticis et laicalibus.Epigraphicum. — Musicæ. - De Pædagogio. - Linguistica. Philologiæ. - Alphabeticum. Methodicum. 429-1129.
PATROLOGIE LATINE SPECIALES.
SERIES INDICUM VICESIMA PRIMA.
Series hæc vicesima prima ea compiectitur quæ ad concionatoriam seu homileticam artem spectant. Et primo variæ revocantur SS. Patrum sententiæ de prædicationis ministerio et de cjus necessitate, regulis et effectibus; posthæc quadripartita synopsis recenset omnes sermones de Scripturis, juxta canonicum ordinen; sermones de Tem- pore, juxta scilicet anni curriculum, a prima Adventus ad ultimam post Pentecostem Dominicam diem; de Sanctis, ordine nominum alphabetico; de Diversis, juxta logicam simul et analogicam seriem argumentorum. Eodem modo disponuntur homiliæ. Insuper adducimus Indicem concionatorium in Epistolas et Evangelia, quæ inter Missarum solem- nia per anni curriculum leguntur, varias memorantem explanationes, sermones et ho- milias ad cujusque Epistolæ vel Evangelii elucidationem congruentes. Adjuvantibus itaque his Indicibus, quisque lector statim et uno intuitu noscere poterit an de tali talive argumento Patres egerint, quinam, quoties et quo volumine de hoc vel de illo tractave- rint. Ex his proinde collectaneis, velut ex uberrimo et perenni fonte, copiam mate- riamque concionum, tum minus tum maxime politarum, securus hauriet.
OMNIUM AUCTORUM QUORUM SERMONES ET HOMILIÆ IN PATROLOGIA REPERIUNTUR.
(Numeri romani tomum, arabici columnam indicant.)
Abælardus retrus, CLXXVIII, 379. Abbo, Sangerman, mopách, CXXXII, 763. Absa on, Sprinckirsbac. abbas, COXI, 13 Adalbertus (S.), Pragensis epise, CXXXVII, 895. Adamus, Perculæ abbas, 1 CXT, 699. Adamus Præmonstratensis, CXCVIII, 97, 443. Aelredus, abbas Rievallensis, CXCV, 239, 361. Agobardus (S), Lugdun episc, CIV, 267. Almotnus, Floriacensis monach, (XXXIX, 831. Alanus de Insulis, CO X. 197.
Albericus, monachus, LXVI, 941. Alcuings, abb., CI, 1500.
Alphanus, Salern.t. arch'episc., CXLVII. 1267.
Ambrosin, Autpertus (S.), arbas, LXXXIX, 1277.
Ambrosius (S.), Mediolan, ejuse., XVII 603, XVIII, 109.
Amedeus, Lausannensis epise., CLXXXVII, 1643.
Anonymus auctor, ibid., 1071
Anonymus auctor alter, CXXIX, 1281.
Authpertus, Cassinensis abbas, CXXIX, 1261. Beda Venerabilis, XCIV, 9 et segg Benedictus (S.), monachus, LXVI, 933. Berengosus, abbas, CLX, 1011.
Bernardus (S.), abbas, CLXXXIII, 35, 359, 537, 785. Bonifacius (S.), Moguntinus, 1.XXXIX, 845 Bruno (S.), Asiensis, CLXV, 747, 863, 997. Bruno (S.), Carthusian. instit., CLIII, 569. Caesarius (S.). Arelatensis, LXVII, 1041. Calixtus II, papa, CLXIII, 1375. Chromatius (S.), XX, 323.
Columbanus (S.), abbas, LXXX, 229. Drogo, cardinalis, CLXVI, 1515.
Eckbertus, Schonaugiensis abbas, CXCV, 13. "
Elentherius (S.), Tornacensis episc., LXV, 83. Elias de Coxida, CCIX, 991.
Eligius (S.), Noviomensis episc., LXXXVII, 13.
Ernaldus, Bonævallis abbas, CLXXXIX, 1569.
Eucherius (S.), L, 833, 865.
Faustinus (S.), LIX, 407.
Faustus (S.), Regiensis, LVIII, 869.
Florus, diaconus, CXIX, 95.
Folcardus, monachus, CXLVII, 1159.
Falbertus (S.), Carnotens. episc., CXLI, 518.
Fulgentius (S.), Ruspensis, LXV, 719, 458. Galius (S.), abbas, LXXXVII, 13.
Garnerius, Lingonensis episc., CCV, 559.
Gaudentius (S.), XX, 813, 997.
Gauslinus, Bituricensis archiepisc., CXLI, 767; CXLII,
Gerbertus, vel Silvester II, papa, CXXXIX, 170. Gillebertus, CLXXXIV, 11, 251, 288, 817, 849. Godefridus, Admontensis abbas, CI.XXIV, 21, 653, 1059. Goffridus, Vindocin, abbas et cardinal, CLVI!, 258. Gregorius Magnus (S.), papa, LXXVI, 935, 131]. Guerricus, abbas, CLXXXV, 11, 219.
Guibertus Venerabilis, abbas, CLVI, 21. (Liber quo or-
dine sermo fieri debeat )
Guismundus, archiepisc., CXLIX, 1509. Haymo, Walberstatensis episc., CXVIII. Helinandus, monachus, CCXII, 481.
Henricus, Parmensis episc, CXXXIX, 1329. Heraclius, XXXIX, 1717.
Hericus, Antissiodorensis monach., CXXIV, 1112. Hieronymus (S.), presbyt., XXIV, 901; XXX, 215, 511. Hilarius (S.), Pictaviensis, X, 879.
Hildebertus, Cenomanensis episc., CLXXI, 343, 603,
Hildephonsus (S.), Toletanus, XCVI, 239. Honorius, Augustodunensis, CLXXII, 813. Hugo (S.), Cluniacensis abbas, CLIX, 947.
Hugo de S. Victore, CLXXV, 114; CLXXVII, 902. Innocentius III, papa, CCXVII, 513, 450, 595, 619. Isaac de Stella, abbas, CXCIV, 1689. 10, Carnotensis episc., CLXII, 506.
Joannes diaconus, S. Audoeni monach., CLXII, 1151. Joannes Scotus, CXXII, 285.
Laurentius, Cassinensis monach., CXXXIII, 836 Laurentius (S.), Novariensis, LXV1, 89
Leander (S.), Hispalensis, LXXII, 893.
Leo, Atinensis episc., CXLIII, 1425.
Leo (S.), papa, LIV, 142; LVI, 1851.
Leo IV, papa, CXV, 675.
Lupus (S.), Ferrariensis abbas, CXIX, 693. Marbodus, Redonensis episc., CLXXI, 4579.
Martinus (S.), Legionensis, CCVIH, 57; CCLX, 9, 61. Maximus (S), Taurinensis, LVII, 221, 915. Nestorius hæretic, XLVIII, 757, 828.
Nicolaus, abb, CLXXXIV,249.
Norbertus (S.), Magdeburg. epise., CLXX, 1757. Odilo (S), Cluniacensis abbas, CXLII, 991. Odilo, monachus, CXXXII, 650.
Odo, Bellovacensis episc., CXXIV, 1112. Odo (B.), Comeracensis episc., CLX, 1122, 1131. Odo (S.), Cluniacensis abbas, CXXXIII, 710.- Odo, Morimurdensis abbas, CLXXXVII, 1645 Ogerius, CLXXXIV, 869, 1132.
Oliva, Vicensis episc., XLII, 595. Othlonus, presbyter et monach., CXLVI, 358. Otto (S.). Bambergensis episc, (LXXHÍ, 1555. Pacianus (S.), XIII, 1089.
Paulus Winfridus, diaconus, XCV, 1159. Petrus Blesensis, CCVII, 559, 775. Petrus Cellensis, CCH, 637. Petrus Chrysologus, LII, 183.
Petrus Comestor, CXCVIII, 1721.
Petrus Damianus (S.). cardinalis, CXLIV, 506, Petrus Venerabilis, abbas, CLXXXIX, 953. Prudentius (S.), Trecensis, CXV, 1367. Rabanus Maurus, CX, 10. Radbodus (S), Trajectensis, CXXXII, 547. Radbedus H, Noviomensis episc., CL, 1527. Radulphus Ardens, CLV, 1299.
Ratherius, Veronensis episc, CXXXVI. 689. Remigius (S.), Antissiodorensis, CXXXI, 865. Richardus a S Victore, CXCVI, 1059. Sedatus (S.), Biterrensis, LXVII, 771. Sigebertus, Gemblacensis, CLX, 811. Stephanus, Tornacensis, CCXI, 567.
Stephanus, Cisterciens. abb.. CLXVI, 1375. Theofridus, abbas, CLVH, 406.
In hoc Indice vicissim agitur 1. De necessitate. H. De natura et effectibus. ill. De regulis. IV. De materia. V. De ministro prædicationis. VI. De virtutibus. VII. De scientia. VIII. De officio prædicatoris. IX. De vitandis prædicatori. X. De auditore prædicat onis.
Ecclesiæ episcopus prædicationis evangelicæ debeo ministerium, S. Hilarius, X, 158. A prædicandi instan- tia non desistendum, S. August., XLIII, 450, - Prædi- care tenetur sacerdos ac vehementer clamare, id., XXXIX, 1814. Prædicatio non negligenda etsi Deus det incrementum, S. Prosp. Aquit., LI, 363. – De ne- cessitate prædicationis, S. Gregor. Magn., LXXV, 960. --Scelus est verbi panem esurientibus denegare et ægris medelam, id., LXXVII, 96. — Scelus quoque est men- tium vulnera verborum sectione non curare, ibid.. Sa- cerdos semper vocem prædicationis habeat ne superni inspectoris judicium ex silentio offendat, Taio Cæsarau- gust., LXXX. 829. Prædica importune, opportune, Alcu n., C, 203. Illorum vocem nulla sæculi potentia aut vanitas impediat, ibid. Prædicationi semper in- tendendum, Godefrid., CLXXIV, 594. Docere necessi- tatis est, delectare suavitatis, et flectere victoriæ, Ra- ban. Maur., CVII, 408. Eterne damnationis pœnam incurrit prædicator qui semen divini verbi non spargit, Gratian., CLXXXVII, 228. —Eum qui prædicat non so- lum vult Dominus clamare, sed a clamando etiam non cessare, Philipp. de Harveng., CCIH, 977. Prædicatio necessaria, Alan, de Insulis, CCX, 613.
De natura et effectibus prædicationis. Prædicatio per quam corporum vulnera assuuntur, et mors ipsa compungitur, S. Hilarius, IX, 1027. (prædicatio) cum in cibum fuerit assumpta, vincula diabo- resolvuntur, ibid., 867.- Conipedes quoque avaritiæ, libidinis, ebrietatis, cibus talis absolvit, ibid. — Prædi- catione verbi Dei, velut sagittis, diaboli regnum everti- tur, ibid., 850. Prædicatio enim sacerdotis in plebe saivandis est correctio, et contestatio judicandis, S. Ambros., XVII, 689. Prædicatio evangelica conterit adversarias potestates, et spiritualem nequitiam elevan- tem se contra scientiam Dei, S. Hieronym., XXIV, 416. Conterat incredulorum corda durissima prædicator, ibid., 416. Lacrymæ auditorum laudes tuæ sint, id., XXII, 554. Inde orietur virtus prædicationis, id., XXVÍ, 33. — Prædicatio sine gratia intrinsecus operante non prodest, S. August., XLI, 442.-Nos loquimur, sed Deus docet, id., XXXVIII, 823. Prædicator verbi operatur in auribus, Deus in corde, ibid., 376. -Verbum Dei oil minus quam corpus Christi, id,XXXIX, 2319.- Prædicator invicta ad- versus diabolum castra in cordibus hominum construit, ibid., 1539. — De virtute prædicationis, ibid., 1118. Prædicationis sacerdotalis virtus ad expugnandam ini- quitatem, ibid., 2206. - Ægrolis medicamenta providet,
sanis ornamenta componit, ibid., 2321. Deum prædi- cando ilium benedicere dicimus, Cassiod., LXX, 514. Verbum prædicationis semen est in corde audientis, S. Gregor. Magn., LXXVI, 808. · Predicatione subtracta, cor arescit, ibid., 960. · Prædicationis evangelicæ fruc- tus, ibid, 854. Qui sint prædicationis effectus in men- te infirmorum, ibid, 1319. Irrigatio prædicationis tan- quam torrens dividit bonos a malis, ibid., 63.- Corda in- tuentium concutiunt, terrent, illuminant, et accendunt, ibid., 827.-Prædicatorum est ramos de arboribus cæde- re, et in via Christo sternere, ibid., 985. Prædicator qui separet prætiosum a vili, ibid.. 67.3 Student magis increpare quam consolari, ibid., 269. Deo afflati prædicatores irrigant et lucent, S. Gregor. Magn, ibid., 154. — Sanat lingua prædicatoris nostræ vulnera mentis, ibid., 1502. Prædicatores non solum se a vitiis coer- cent, sed etiam alios peccare prohibent, ad fidem du- cunt, etc., ibid., 977. Prædicatorum est vulpes, id est hæreticos, Christo capere, id., LXXIX, 500. Prædica- tio inutilis sine afflatu Spiritus sancti, id., LXXVI, 437. - Prædicatio duplici ex causa redditur inutilis, Cassian.. XLIX. 987. — Prædicator verba auribus dare potest, sed cor aperire non potest, S. Gregor. Magn., LXXVI, 503.
Terrenas mentes sapientiæ sapore per verbum præ- dieationis condire debemus, S. Paulin., XCIX, 296. -Ut amore quo te languescere dicis, me quoque per verbum - Per prædicationis facias ardescere, B. Alcuin., C, 655. prædicationem veritatis et fidei, et sacri baptismatis fon- tem, sobolem æterno Regi generant, ibid., 658. Quod caro sine prædicatione prorumpit in silvam vitiorum, S. Petrus Damian., CXLV, 963. Regnum cœlorum ape- riunt prædicatores novo fidelium populo, S. Anselm. Cant., CLVIII, 626. Prædicator prædicatione sua januas coli nobis aperit, Rupertus, CLXVII, 1017. Prædicator evangelicus illuminat quasi lampas, excitat quasi fulgur, id., CLXVII, 559. Audientem ad cordis conipunctionem commovet., Godefrid., CLXXIV, 94. Ad perfectionem incendit, ibid., 189. Sanat verbo prædicator, ibid., 128. Efficaciam e us tria impediunt, cordis duritia, negligentia et avaritia, ibid., 135. Est enim multi- plex prædicatio. scilicet, eruditionis, correctionis, exhor- tationis, excitationis, consolationis, P. Cantor, CCV, 56.- Curet infirmos prædicatio potius quam delectet curio- sos, ibid., 42. Quid sit prædicatio et qualis esse debeat, Alanus de Insulis, CCX, ÙI, 613. Quibus comparatur præ- dicatio. Prædicatio acui comparatur, S. Hilarius, IX, 1027. Merito prædicationem suam reti comparavit, ibid., 996. -Verba prædicantium pii imbres, perfidis igniti laquei, Cassiodor., LXX, 95. Vox tonitrui prædicatio sancto- rum, ibid., 750.- Prædicatio sagittis significatur, S. Gre- gor. Magn.,LXXV, 768. Item hinnitu, id., LXXVI, 597. Et nomine aque, Nomine pluviæ, id., LXXV, 867. ibid., 960. Verbum prædicationis semen est in corde audientis, id., LXXVI, 808. - Verbum divinum per man- na figuratum, S. Petr. Damian.. CXLIV, 380.-Fidei præ- dicatio agriculturæ comparatur, S. Anselm. Cant., CLVIII, 527. Prædicatio apostolorum significata per Samso- nem invisentem uxorem suam, Rupert., CLXVII, 1014, 1045, Prædicatio dulcis convertens inimicos Dei a fidem, significatur per id quod David citharam percu- tiente refocillabatur Saul, ibid., 1098. Vox prædicate- Prædicato rum est clangor tubarum, id., CLXV, 862. rum verba sunt sagittæ acutæ, id., CLXVIII, 640. — Pre- dicator significatur per vocem turturis, id., 1868. - DI- eitur ragitus. Rupertus, id 1615. Verbum Dei gladi- ns vocatur, Hildebert., CLXXI, 778. Bonus odor Christi prædicatio, Lanfranc., CL, 223. - Prædicatio ad Judæos significatur per imbrem matutinum, ad gentes vero et Judæos simul per serotinum et matutinum, Ru- pert, CLXVIII, 235. - Prædicatio similis aquæ, Gode- frid.. CLXXIV, 1135. Tonitruo similis, ibid., 886. Septimus gradus scale Jacob est prædicatio, Ala- nus de Insulis, CCX, III, 613. — Quarta quadriga est prædicatio, Thomas Cisterc, CCVI, 676.
III. De regulis prædicationis.
Sermo de Deo qualis esse debeat, S Hilarius, X, 713. -Non indiget pompa et cultu sermonis prædicatio Chri- stiana, S. Ambros., XVII, 188. — Qui non missus prædi- cal. præsumptor est et reprobus, ibid., 319. Oratores brevi sermone comprehendunt in fine quod prius fusius disputarunt, S. Hieronym., XXVI, 453.' Sermo pre- sbyteri Scripturarum lectione conditus sit, id., XXII, 531. Nolo te dèciamatorem esse et rabulam garru- lumque sine ratione, ibid., 334. Evangelium non sit veuale, S. August, XXXVIII, 273. Prædicatio vera
unde discerni possit a falsa, id., XL, 682. audiri, prior te audi, id.. XXXVI, 580. cator petat auditorum ad se aures, ad Deum cor, id, XXXVIII, 1149. Prædicatores in feminis reprehenden- dis consulant earum pudori, ibid., 205. Precatio post sermonem, id., XXXVIII, 213; XXXIX, 1633.- Prædica- tores quidam veritatem non caste, neque ex veritate annuntiantes, id., XXXVI, 139. Ili non Christum an- nuntiant qui annuntiant falsitatem, id., XXXVII, 1491. Nemo debet cum trepidatione prædicare unde non potest dubitare, ibid., 1123. Formidandum est, ne qui de Deo loquuntur, aut mala incante dicant, aut bona non bene, S. Gregor. Magn., LXXVI, 780. Doctrina inordinate prolata sterilis est et foedat, ibid., 267. Prædicationis argumenta auditorum capacitati debent esse proportionata, ibid., 136, 141, 550. -Perversa prius eradicanda, et post recta sunt prædicanda, ibid., 49. A sacris paginis depromenda prædicationis argumenta, ibid., 58. Verbum Dei discrete debet exponi et singu lis aptari, ibid., 50. Pra dicatores ad auditorum cap- tum debent se contrahere, ibid., 136. Infirmis fortia non prædicanda, ibid., 141. A prædicatione ferien- dum est, cum ii qui verbum Dei excipiunt inde pejores fiunt, ibid., 165. Sancti prædicatores, cum alios correp- turi sunt, ut periti medici, prius palpant, postea fe- riunt, ibid., 310.- Prædicatores nisi flendo spiritualiter gignere non possunt, ibid., 549. Pensare enim doctor debet quid loquatur, cui loquatur, quando loquatur, qua- liter loquatur et quantum loquatur, ibid., 910. Unde necesse est ut semper sermo prædicantis cum auditorum debeat qualitate formari, ibid., 914. Ministerium sanctæ prædicationis cum summa discretione tribuendum atque recipiendum est, id., LXXIX, 276. Pro audito- rum captu modo plana modo alta doceat, ibid., 258.— Prædicator perpendat, quid, quantum, quando et quibus loquatur, ibid., 367. Quanta debeat esse diversitas in arte prædicationis, id., LXXVII, 50 et seq. — Quod infir- mis mentibus omnino non debent alla prædicari, ibid., 21.- De opere prædicationis et voce, ibid. — Pro sin. gulorum qualitate varia monita dent prædicatores, id., LXXVI, 530. Aliter viri, aliter admonendæ sunt fe- minæ, aliter juvenes, aliter senes, etc., etc., ibid. Auditoris sui animum ultra vires non trahat, id., LXXVII, 124.- Prius terribilia et postmodum dulcia lo- qui solent, id., LXXX, 800. Pro qualitate audientium formari debct sermo doctorum, Taio Cæsaraugust., LXXX, 828. Qui loqui sapienter nititur, magnopere metuat ne ejus eloquio audientium unitas con undalur,ibid. - Ne igitur rector incautus ad loquendum proruat, ibid., 829. Unumquemque admoneat prædicator diversa ex- hortatione juxta professionis morumque qualitatem, Isi- dor. Hispal., LXXXIII, 785. Carnalibus quippe animis nec alla nimis de colestibus nec terrena convenit prædi- care, sed mediocriter, S. Chrodegang., LXXXIX, 1094.
Singulis quibusque congruum doctrinæ remedium adhibebit, et quod cuique oporteat, pro ætate, pro sexu ac professione annuntiabit, ibid., 1094; Amal. Met., CV, 855.- Non omnibus una eademque doctrina est adhi- benda, S. Chrodegang., LXXXIX, 1094, 1095; Amal. Met., CV, 855. Quosdam increpatio dura, quosdam vero ex- hortatio corrigit blana, ibid.· · Quod si sermo prædica- tionis faciendus est, et hoc congruo in loco coram omni- bus fiat, Carol. Magn. XCVII, 620. De optimo modo dicendi, et quid oporteat prædicatorem in dicendo obser- vare, Raban. Maur,, CVII, 408. Prædicationis ordo quis servandus, Alcuin., C, 193, 204. — Qui enim recte prædicat, prius aurem cordis locutioni intimæ inclinat, ut postmodum os corporis in propositione admonitionis aperiat, Raban. Maur., CX, 573. Prædicatio Evange- lii gratuita esse debet, S. Pasch. Radbert., CXX, 412. Prædicatores a Christo mitti et dirigi debent, S. Pasch. Radbert., CXX, 397, 398.- Singulis personis aptent se cundum qualitates singulorum, Haymo, CXVII, 1046. · Vel certe præparent se prædicaturi, ibia., 1123. Ne- que enim omnes æqualiter instruuntur, ibid., 777. Modus prædicationis, Radulf. Bituric., CXIX, 709. Prædicationi missio necessaria, Lanfranc., CL, 140. Prædicatio non vendenda, S. Bruno, C., 464. Que ordine sermo fieri debeat, Guibert., CLVI, 21. Ser- monem præcedat oratio, CLVI,24.- Sermo namque te pide languideque prolatus, cum nec ipsi qui profert pa- ceat, valde mirum esset si cuiquam placeret, ibid. Non immoderate loquatur prædicator, ibid., 25. Concio pro ixior tædium generat, brevis delectat, ibid., 21 et seq. Prædicatio qualiter sit dispensauda, Rupert, CLXVII, 862. — Minoribus enim minora prædicare de- bent, el majoribus majora, Anselm. Cant., CLVIII, 616, Pro varietate auditorum et peccantium varianda est
concionatori prædicatio et correptio, Hildebert., CLXXI, $95, 819. Præmittenda est prædicationi oratio, Go- defrid., CLXXIV, 1158. — Loquantur cum discretione ad captum auditorum, ibid, 1063. Verbum Dei profe- rendum tempore opportuno pro conditione auditorum, ibid.-Forma exordiendi sermonis, Hugo de S. Victore, CLXXVII, 819. Prædicatio Christi non indiget pompa et cultu sermonis, P. Lombardus, CXCI, 1549. tam debes altendere quæ te dicere deceat hominem lit- teratum quam quæ debeant audire quos instruis, S. Ber- nardus, CLXXXIV. 141. De discretione prædicationis, Gratian., CLXXXVH, 223. — Diversa qualitas sermonum in sanctis prædicatoribus, propter diversas mentium qualitates in auditoribus, Wolbero, CXCV, 1178. - kn prædicatione non affectata verborum compositio, sed ma- gis cordium spectanda instructio, Adam. Scot., CXCVIII, 184,183. Est prædicatio multiplex, nempe vana et superba, curiosa et stulta, subdola et hæretica, officiosa et charitativa, etc., Petrus Cantor, CCV, 40. Oratio non sit curata, nec concinna, nec polita, etc., ibid, 41. De humilitate prædicationis, ibid., 43. Manifesta debet esse prædicatio, Alanus de Insulis, CLX, III, 613. Publica, ibid., 112. Prædicatio debet rationibus esse subuixa, et ab auctoritatibus roborata, ibid. Prædicatio in se non debet habere verba scurrilia, vel puerilia, ibid., 112. In sententiis debet habere præ- dicatio pondus, ibid., 113. Prædicationis bonæ con- ditiones, ibid. 113 et seq. Prædicatio accommodanda auditoribus, ibid., 114, 184.' — In prædicationibus qua- les adhibendæ auctoritates, ibid. - Prædicatores debent multi a superioribus vel a Deo, ibid.,377.-Non torrente verbositatis auditoribus fastidium generet, ibid., 215.— Margaritæ verbi divini canibus exponi non debent, ibid., 213. Si mentes audientium non steriles, sed ad reci- piendum semen habiles percipiat, prædicet, ibid. Memoriter teneat quod semel emissum valet irrevocabile verbum, ibid. Conciones debent esse breves, ibid., 114. 115.
In concionibus adhibenda sunt exempla, ibid., Tres species prædicationis, ibid., 113.
IV. — De materia prædicationis. Quid prædicare debeant sancti prædicatores, S Gre- gor. Magn., LXXVI, 435.- Prædicatores non debent ter- rena, sed cœlestia moderate prædicare, ibid., 28.- Pri- mo tides docenda est, et sic baptismi percipienda sunt sacramenta, Alcuin., C. 205. Deinde evangelica præ- cepta tradenda sunt, ibid. - Non magis autem de origine aut custodia virtutum, quam de concatenatione et fuga vitiorum fieri admonitio debet, Guibert., CLVI, 26. Nulla enim prædicatio salubrior mihi videtur quam illa quæ hominem sibimet ostendat, ibid., 27. De quibus aliquando prædicator sumere possit loquendi maleriam, ibid., 30. Quid sit a presbyteris prædicandum, Regino Prum., CXXXII, 228. Prædicare debent humilitatem Christi incarnati, Godefrid., CLXXIV, 10. - Sermo tuus
legem redoleat, prophetas, apostolos, Gilbert.,CLXXXIV, 83. - Prædicatores Ecclesie unde materiam sumere de- beant, Wolbero, CXCV, 1076. - Prædicator quid debeat docere, Richard. de S. Vict., CXCV1, 677. De quibus fieri debeat prædicatio, Alanus de Insulis, CCX, 114. De mundi contemptu, ibid. — De contemptu sui, ibid., Contra gulam, ibid., 119 Contra luxuriam, Contra avaritiam, ibid., 123.- Contra ace- Sermones de Christo quam utiles, S.
ibid., 121. diam, ibid., 125. Bernard., CLXXXIV, 702.
V. De prædicatoris sanctitate. Prædicationis officio debet abstinere peccator qui in peccato manet, S. Hilarius, IX, 545. Vult Deus elo- quia sua a casti corporis casto ore tractari, ibid. — Qui aliter agit, suspectos facit audientes, ut de promissis du- bitent, S. Ambros., XVII, 233. - Cujus vila despicitur, restat ut prædicatio ejus contemnatur, ibid., 868. — Ver- bo et opere prædicate, S. Prosp. Aquil., LI, 297. Opere implere quod prædicat, Cassiod, I.XX, 1083. servetur veritas prædicandi, teneatur necesse est altitu- do vivendi, S. Gregor. Magn., LXXVI, 908.- Prædicator in alto stet per vitam, ibid., 907. Qui se ad prædican- dum parant, prius se internis virtutibus innovent, ibid., 549. Verbi Dei præconibus lex posita ut opere im- pleant quod prædicant, ibid., 103. Qui recte prædi- cant, sed non vivunt, damnationis suæ præcones fiunt, ibid., 247. Prædicatores eliguntur qui criminis puri sunt, id., LXXIX, 188.-- Ne vita a lingua discordet, Taio Cæsaraugust., LXXX, 800.- Sanctitas prædicatoris requi- ritur, ibid., 828. Prædicandum opere et sermone, Joann. Rothomag., CXI.VII, 227.— Sit liber noster ex quo
nostræ procedat textus orationis, pura conscientia, ne dum lingua aliis bona annuntiat, peccati memoria Los intus mordeat, Guibert., CLVI, 24. Ejus sermo conte- maitur cui contemptibilis est vita, Hildebert., CLXXI, 588. Tria solent in prædicatore requiri, sanctitas con- versationis, etc. Hugo de S. Victore, CLXXXVII, 845.— Perfecto pradicatori duo sunt permaxime necessaria, sci- licet, ut religiosæ vitæ splendore coruscet, etc., S. P. Damian., CXLIV, 462.— Prædicare qui debeant, P. Lom- bardus, CXCI, 480. Prædicantium funiculus triplex, recte sentire, digne proloqui, vita confirmare, S. Ber- nard., CLXXXIII, 849.- Concionator prius incipiat facere quam docere, Adam. Præmonst., CXCVIII, 354. De prædicatione quam debet præcedere sanctitas vitæ, Pe- irus Cantor, CCV, 36. — Inutiliter autem et acerbe eum prædicat lingua cui obviat et contradicit conscientia, ibid., 39. In prædicatore requiruntur vita, scientia et facundia, ibid., 40.
Prudentia serpentis ad vincendos primos parentes imitanda prædicatoribus est erga peccatores, S. Hilar., IX, 971. Nisi enim ardeat minister prædicans, non ac- cendit eum cui prædicat, S. August., XXXVII, 1353. Isti loquuntur quod non credunt, et ideo reprobati sunt, ibid., 1491. Qui charitatem erga alterum non habet, prædicationis officium suscipere nullatenus debet, S. Gre- gor. Magn., LXXVI, 1159.- Prædicator veritatis, quantæ charitatis esse debeat, id., LXXIX. 338. Prædicatori- bus adsit cum vitæ munditia humilitas,ibid.,166.- Humili talem atque munditiam intrinsecus custodire debet præ- dicator, id., LXXIX, 922. Prædicationis ministeriu non suscipiant, pisi qui castitate sunt insignes, id.. LXXIX, 414. - Ad prædicandum plus conscientia sancti amoris ædificat quam exercitatio sermonis, id., LXXVI, 890. Cum de Deo hominibus loquimur, debemus pri- mum meminisse quid sumas, Taio Cæsaraugust., LXXX, 829. Si vis vocem habere vel in prædicationibus into- nantem, vel in orationibus efficacem, salage semper ut te divinus fervor accendat, ne vocem tuam torpor frigo- ris intercipiat, S. Petr. Damian.. CXLV, 698. - De pu- ritate mentis necessaria ad prædicationem veritatis, S. Bernard., CLXXXIII. -Lex Christi, lex ignea, linguis igneis predicanda, ibid., 323. Predicalores sitire de- bent salutem auditorum, Godefrid., CLXXIV, 1065. Et solius Dei gloriam non favorem hominum, ibid., 1157. Loquantur cum discretione ad captum auditorum, ibid., 1063. Cum humilitate et libertate, ibid., 996. — Cum Prædicatores fiducia et bona conscientia, ibid., 881. sint lenes in docendo, severi in corripiendo, Rupert., CLXVII, 495. Qui non ardet non accendit, Petrus Cant., CCV, 58. - Dulciter et suavissime verbum Dei ore prædicat, qui eum in corde suavissime diligit, Petrus Cantor, CCV, 39. - Prudens et fidelis debet esse prædicator in verbo et in facto, Alanus de Insulis, CCX, 183. Si Jeremias qui eloquens erat ad prædicandum. Deum se mutum confitetur, quomodo sacerdos mutus ad loquendum de Deo se eloquentem fatetur? ibid., 281.
Quanta debeat esse eorum scientia, S. Hilarius, IX, 445. --Piscatores et illitterati mittuntur ad prædicandum ; qua- re, S. Hieronym., XXYI, 33. Ad prædicandum Evan- gelium soli assumpti sunt qui per se non essent idonei, S. Gregor. Magn., LXXVI, 693. Qui ad officium prædi- cationis excubant, a sacra lectionis studio non recedant, id., LXXVII, 48, 49. Necesse est ut sacerdos, qui præ- dicatoris officio fungitur, et doctrinæ spiritualis imbribus pluat, et religiosæ vitæ radiis splendeat, S. Petrus Dam., CXLIV, 462. Idonei et scientia et gratia eloquentiæ, docere alios sibi commissos, S. Bruno, CLII, 463. Concionatori evangelico tria sunt necessaria. scientia, audacia, lingua, Hildebert., CLXXI, 593. — Tria solent in prædicatore requiri, sanctitas conversationis, perfectio scientiæ, eloquentia ad gratiam, Hugo de S. Vict., CLXXVII. 845." In prædicatore requiruntur vita, scien- tia et facundia, Petrus Cantor, CCV, 40.- Quarta qua- driga est prædicatio, prima rola ejus est Scripturarum scientia, secunda pronuntiandi facultas, tertia exemplum honestæ vitæ, quarta a majoribus injuncta potestas, Tho mas Cisterc., CCVI, 676. Ad prædicatores pertinet scientia ut sint exercitati in utroque Testamento, Alanus de Insulis, CCX, 184.
« PreviousContinue » |