Os dous de sempreEditorial Galaxia, 2004 - 235 pages Esta novela, publicada por primeira vez en 1934, converteuse, desde a súa recuperación por Galaxia en 1967, nun dos libros preferidos polos nosos lectores, que fixeron del unha das obras de máis difusión de toda a historia da literatura galega. É a historia de dous tipos universais, Pedriño e Rañolas, que encarnan dúas maneiras de ser de sempre. O primeiro, que ve o mundo desde a perspectiva da ra, sería quen de comer o seu pai polos pés. O segundo, que se fose rico andaría nun cabalo branco, ve o mundo desde a perspectiva alta do paxaro. Os dous de sempre é a única novela de Castelao. |
Contents
As murchas ilusións da tía Ádega derrúmbase | 45 |
Cando volvemos a topar con Pedriño encontrámolo endeble como un prixel | 83 |
Pedriño pasou a ser un animal doméstico de luxo | 89 |
A bondade da tía Ádega topa unha promesa de felicidade | 93 |
Pedriño vaise da vila e a tía Ádega soterrase na soedade | 99 |
Pedriño entra no servizo da Facenda e chámase Pedro | 103 |
O manxador queda mangado a unha nova vida | 109 |
Xustificación da xenreira que sinte Pedro polo seu xefe | 113 |
A vida de Pedro é un inferno frío | 147 |
Pedro sinte un pulo pecadento e nin tan siquera ten alma de pecador | 153 |
Dispois de moito tempo xúntanse os dous de sempre | 159 |
Rañolas é un xigante para o manxador abraiado | 165 |
Rañolas desfaise das pernas para conquerir aparencias de home | 171 |
O desasisado comellón cai na rateira | 177 |
Siguen as desventuras de Pedro | 181 |
Pedro toma pasaxe para América nun paquete alemán | 187 |
Rañolas é un home arriscado dino de ter movimento nas pernas | 117 |
Todo París é de Rañolas | 123 |
Rañolas lémbrase de que ten unha patria | 127 |
Rañolas prepárase para ser feliz na súa terra | 133 |
Adeus á vila de Pedriño e Rañolas | 137 |
A sogra que lle cadrou en sorte a Pedro | 141 |
Dende a ría de Vigo ás Pampas arxentinas | 193 |
Pedro tampouco sirve para comerciante | 197 |
Pedro faise pegoreiro e ten menos chencha | 203 |
Fracasa o emigrante Pedro López | 209 |
Common terms and phrases
afiador alá alí amigo anda andar Andrés aquel axiña bandullo Barrote boca burro cabalo cama camiño canto cara cartos catro certo chegaron coas coiro comer comida compañeiros conta corazón corpo cousas decir demo Dende detrás Deus día diante días diñeiro dispois dixo dono dúas Eiquí entón entra estaba facer fame Farruco filla home horas ialma inda intre ledicia leito lombo Manoel mans manxador mañán mastodonte medo mellor mendicante meniño mesa moinantes moitas moito morreu morte muller mundo ninguén noite novo nunha ollos parece París pasou Pedriño Pedro peito pernas podes polas polos porta probe quen Rañolas rapaces rapaz reló reloxería sabes sabía señor sería sinte siña Filomena sobriño sogra somentes terra tía Ádega tiña tivo traballo tren túa velaí vella vello verbas vila Xarda xefe xente