admiffis faciendo pænitentiam; puta: ofculando terram, vel pe&tus tuum percutiendo, vel recitando Angelicam Salutationem, vel demum figno te Sanctæ Cru cis fignando, & muniendo. ORATIO PIA Pro impetrando Divino Amore: ô Domine ! hanc gratiam; ut Te ex toto corde, ex tota anima, ex totis viribus, & ex totis vifceribus, & præcordiis meis (ut præcipis ) diligam. Ounica Spes mea! ô Gloria mea perfecta! ô Refugium, & folatium meum! ô amiciffime mihi fuper omnes amicos! ô Spon fe floride, Sponse fuavis, Sponse omni melle dulcior! ô dulcedo cordis mei! ô vita animæ meæ! ô Gaudium Spiritus mei! ô fpeciofa dies æternitatis, clariffimum Lumen vifcerum meorum, Para IMpertire mihi difus cordis mei! ô dulcis Origo, & primum Principium meum! ô fumma fufficientia mea! præpara tibi, Deus! in me fplendidum thalamum; ut, juxta promiffionem tuam, habites in me, atque illic manfionem conftituas. Mortifica in me; quidquid tibi difplicet: & effice me hominem fecundùm cor tuum. Transfige medullas animæ meæ, & cordis mei intima fagittis tui amoris vulnera : inebria me vino perfectæ dilectionis. Quando tibi perfecte in omnibus placebo? quando â me omnia; quæ tibi contraria font, abjiciam? quando ero totus tuus? quando definam effe meus? quando nihil in me vivet? nifi quod tuum eft. Quando te ardentiffimo amore diligam? quando flammis tui amoris me totum fuccendes, & confumes? quando penetrabis, & replebis me undequaque tua efficaci dulcedine? quando mihi pauperi men mendico aperies, & manifeftabis Regnum tuum illud pretiofum; quod intra me eft, videlicet te ipfum cum omnibus tuis divitiis? quando me Tibi perfecte unies, abforbebis, & transformabis in te? ita ut ultra non exeam â Te. Quando auferes â me cuncta obftacula? quæ mihi impedimento funt ; ut unus Tecum Spiritus conftituar: neque unquam amplius â Te feparer. O Dilecte animæ meæ ! ô Delicia cordis mei! exaudi me Domine non fecundùm merita mea : fed fecundùm immenfam Bonitatem tuam inftrue me, illumina me, dirige me, adjuva me in omnibus, & per omnia; ne aliquid dicam, vel agam; nifi quod oculis tuis gratum effe cognovero. O Deus! ô amor meus! ô vifcera mea! ô dulcis amice mi! Gaudium, & voluptas mea! Munimentum, & vita mea! Lumen meum! dirige me. O Deus præ præcordiorum meorum! cur non tribuis pauperi neceffitatem habenti? & opem tuam imploranti? quibus opus habet. Qui cælum, & terram imples; cur meum cor vacuum, & inane relinquis? qui lilia, & flores agri veftis, & ornas: qui volucres cæli nutris: qui minima terræ infecta fuftentas cur oblivifceris mei? qui omnium tui amore oblivifcor. O immenfa Bonitas! nimis fero Te cognovi nimis tarde dilexi Te ô Pulchritudo antiqua, & nova! ô miferum ftatum meum! qui fine tuo amore vixi. O deplorandam conditionem! quoniam Te non agnovi. O denfam cæcitatem mentis mea! quoniam Te non vidi. Tu eras in me: & ego Te foris nimis longe quærebam; quamvis Te tandem, licet ferius, invenerim. Non patiatur (obfecro) clementia tua; ut ultra Te deferam, aut relinquam. Et quia unum ex his, quæ quæ Tibi maxime placent, quæ cor meum tangunt, eft: oculos habere; qui Te videre poffint. Da mihi, Domine! tales oculos; qui Te intueri valeant; oculos inquam folitarii Turturis; oculos caftos, & plenos verecundiæ; ocu los humiles, & amorofos; oculos pios, & lachrymantes; oculos attentos, & difcretos; qui tuam voluntatem intelligant, & perficiant: ut Te talibus oculis aspiciens, tu me viciffim iifdem oculis refpicias quibus Petrum Te negantem afpexifti, illumque ad peccati fui amaram deplorationem commovisti: quibus filium prodigum intuitus es; quando ei obviam procedens in amplexus ejus ruifti, atque ofculum pacis dedifti: quibus Publicanum oculos fuos ad Te attollere non audentem refpexifti: quibus Magdalenam ad poenitentiam invitafti; eamque ad pedes tuos lachry 量 |