domina, veri Dei nefcia, nec ejus imperio fubjugata, fed vitiofiffimis demonibus corrumpentibus proftrata ? Proinde virtutes, quas fibi habere videtur, per quas imperat corpori, & vitiis ad quodlibet adipifcendum, vel tenendum, nifi ad Deum retulerit, etiam ipfa vitia funt potius, quam virtutes. Nam licet a quibufdam tunc vera & honefta putentur effe virtutes, cum ad fe ipfas referuntur, nec propter aliud expetuntur, etiam tunc inflata ac fuperba funt; & ideo non virtutes, fed vitia judicanda funt. Hinc a Chriftianis paffim Patribus vehementer carpuntur, quæ præclare in primis atque honefte, virtutifque ipfius cauffa feciffe Ethnici Philofophi videbantur. Chryfoftomus homil. 7. in Acta Apoftolorum ad illa verba : καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι, καθότι ἄν τις χρείων εἶχαν εχ ἁπλῶς, inquit, καθάπερ οἱ παρ Ελλησι φιλόσοφοι, οἱ μὲν ἀνῆκαν τὴν γῆν, οἱ 5 εἰς θάλασσαν ἔρριψαν πολὺ χυσίον. ὅπερ εχ υπεροψία χρημάτων τω, ἀλλὰ μωρία καὶ ἄνοια. Et homil. 35. in epift. r. ad Corinthios, ubi Apoftolos cum Græcis Philofophis contendit ac comparat: αλλ' εχ οἱ ἀπό. σολοι ἔτως. ὅτι δὲ καθαροὶ δόξης ἦσαν, ἐδήλωσαν δὲ ὧν ἐποίησαν. καὶ τὸ ὅτε θεὸς αὐτὸς ἐκάλεν, καὶ θύειν αὐτοῖς ἦσαν παρεσκόύασμένοι ταύρες ἐςεμμένες, εχ ἁπλῶς ἀπηγόρευσαν τὸ

γινό

:

1

γινόμενον μόνον, ἀλλὰ καὶ διέρρηξαν αὐτὸ τὰ ἱμάτια· καὶ ὅτε τὸν χωλὸν διώρθωσαν, πάνε των πρὸς αὐτὲς κεχηνότων, ἔλεγον· τί ἡμῖν ἀτενίζετε, ὡς ἰδίᾳ δωάμει πεποιηκόσι τε περιπατεῖν τότον ; κακεῖνοι μὲν ἐν ἀνδράσι θαυμάζεσι πενίαν, τὰ δ πονίας ᾑρέντο· ἕτοι ὃ ἐν ἀνθρώποις καταφρονᾶσι πονίας, καὶ ἐπαι νέσι πλᾶτον. καὶ ἔτοι μὲν, εἴ τι ἔλαβον, τοῖς δεομένοις ἐπήρχεν. ὅπως ἐ οχα κενοδοξίαν, ἀλλὰ σα φιλανθρωπίαν ἅπαντα ἔπραττον. ἐκεῖνοι ὃ τεναντίον ἅπαν, ὥσπερ ἐχθροὶ καὶ λυμεώνες τῆς κοινῆς φύσεως ὄντες, ὕτω καὶ ταῦτα ἐποίεν . ὁ μὲν δὲ εἰς θάλατταν τὰ αὑτὸ κατεπόντιζον, ἅπαντα εἰκῇ καὶ μάτω, τις παραπαίοντας καὶ μαινομένες μιμέμενος· ὁ ῢ μηλόβοτον τω αὐτὰ χώραν πᾶσαν ἀνῆκεν . Οὕτω πάντα πρὸς φιλο τιμίαν ἐποίων . Nec, nifi ab eodem fenfu, illud Tertulliani Adverfus Gentes: Mimice. Philofophi affectant veritatem, & affectando corrumpunt, ut qui gloriam captant. Chriftiani eam. neceffario appetunt, & integre præftant, ut qui Saluti fua curant : adeo neque de confcientia, neque de difciplina, ut putatis, equamur. Hic quum fenfus fit Chriftianus de Philofophorum Græcorum virtutibus, quas Christianæ tamen religionis hoftes, atque in primis Julianus ὁ Παραβάτης, fummis ad coelum laudibus extollebant, videat etiam atque etiam

Meurfius, ne, fi Gregorium Nazianzenum calumniæ in Solonem damnat, Chriftianos fimul Patres plerofque omnes eodem in Philofophos Ethnicos calumniæ crimine invol vat. Quid quod magni illi Philofophi fub fpecie & fimilitudine quadam maximæ virtutis magna fæpe vitia occultarunt? quale illud audepasias in Socrate, notatum etiam a Nazianzeno. Vere hac in parte Chæremon ille Abbas apud Caffianum Collat.xIII. Primum Philofophos nequaquam credendum eft talem animi caftitatem, qualis a nobis exigitur, affecutos quibus injungitur, ut non folum fornicatio, fed ne immunditia quidem nominetur in nobis. Habuerunt autem illi quandam μreída, ideft, portiunculam caftitatis, ideft, abftinentiam carnis, ut tantum a coitu libidinem coercerent. Hanc autem internam mentis, perfectam ac perpetuam corporis puritatem, non dicam, opere affequi;fed nec cogitare potuerunt. Denique famofiffimus ille ipforum Socrates, hoc, ut ipfi concelebrant, de fe non erubuit profiteri. Nam, quum intuens eum quidem Phyfiognomon, dixiffet öμμara raudépass, ideft, oculi corruptoris puerorum,& irruentes in eum difcipuli ejus, ulcifci illatum magiftro vellent convicium, indignationem eorum hac dicitur compreffiffe fententia: παύσαθε, ἑταῖροι. εἰμὶ γάρ. ἀλλ ̓ ἀπέχω. ideft

ideft, quiefcite, o fodales. etenim fum. Sed con tineo me. Apertiffime igitur non folum affertione noftra; fed etiam ipforum affertione monftratur, confummationem tantummodo impudicitia, ideft; commixtionis turpitudinem violenta ab illis ne ceffitate compreffam, non tamen defiderium de cordibus eorum, & oblectationem illius passionis exclufam. Atque hanc tamen præclaram fcilicet caftitatem ac continentiam fuam Socrates fpeciofo illo qonaxías nomine obtegebat. Similiter autem ac de caftitate, & fanctimonia Socratis, judicat Nazianzenus de contemptu divitiarum Solonis, fub falfa nimirum atque ementita virtutis fpecie verum animi morbum turpeque vitium delituiffe. Neque enim Solon eo fenfu apud Gregorium inexplebilis, quod opes alterius longe generis, eafque multo majores atque pretiofiores, vitam nimirum tranquillam, mortemque placidam, defideraret. Quæ quidem explicatio menti atque argumento ipfius Gregorii, quam maxime repugnat. Nec vero negat Gregorius, quod apud veteres Scriptores teftatum in primis exploratumque eft, Solonem magnum contemptum divitiarum apud Croefum, regem ditiffimum atque opulentiffimum, præ fe ferre voluiffe, qui hominis beatitatem non in opum affluen

K 4

tia,

tia, fed in tranquillitate vitæ mortifque felicitate collocaffet: Sed ait Gregorius, auro fuo Crofum indicia dλnsias, feu infatietatis, minime obfcura in Solone deprehendiffe. Quid ni autem deprehenderit ? quando jam inde ab adolefcentia Solon sese ad mercaturam, rationemque vivendi aliquanto molliorem atque profufiorem applicaverat. Nec etiam defuerunt, qui affererent, Solonem quæftus cauffa per orbem terrarum pervagatum fuiffe. Quod fatis colligitur ex Plutarcho. Quum enim narret Plutarchus, nonnullos tradidiffe, πολυπειρίας ἕνεκα μᾶλλον, καὶ ἱτορίας, ἢ χρηματισμό, πλανηθῆναι τὸν Eóλova, tacite his verbis fignificat, alios contra voluiffe, βηματισμὲ ἕνεκα πλανηθῆ vai Tòv Zóλwva. Hos igitur potiffimum auctores fecutus videtur Gregorius : qui etiam videntur illud de Solonis azλnsíg a Croefo notata litteris confignaffe. Neque id porro abhorret a fimilitudine veri. Nifi fi forte contra fenfum Chriftianorum contendat Meurfius, non vanæ gloriæ ftudio, Solonem, fed amore veræ perfectæque virtutis, opes Croefi apud Crofum contempfiffe. Quod fi contemptus ille in Solone ac defpicientia divitiarum,non vera germanaque virtus fuit,fed, ad vanam futilemque gloriam aucupanda m,

vir