eft apud Paufaniam, in Atticis. Kai Tiuù Megárdeau σε σοι ἔτω ξ' παιδὲς τὰ ἀνατροφ. ὀλίγῳ ἢ ἀπωτέρω ξ φρεά TO, iegòv Mejaveegsisi. Atque ita Meganiram filij educationem ipfi credidiffe esta paullo longius à puteo Meganira fanum. Refcribe, Mevéear; &, Melaveiegs. Et apud Diomedem, lib. 11. Huius autem origo verbi ex nomine Lambes, famula Celei, deriuatur; qua Cererem,filiam qua-. rendo ad Meganiram coniugem Celei delatam, cum vidiffet follicitam, malè tractauit. Etiam illic refcribendum, ad Metaniram. Corruptiffimus autem locus Scholiastæ, Hephaftionis. ἡ Δημήτηρ, πθίλυπος ὅσα ἐπὶ τῇ ἁρπαγῇ δ' ἑαν τῆς θυγατρὸς, καὶ πλανωμένη, παρεξενήθη τνὶ ὀνόματι Κελεῷ, καὶ Tŷ airs JαμεTỹ Nõel. Ceres, triftis ob ereptam filiam, & oberrans, hofpitio excepta fuit à quodam Celeo, & uxore eius Neri. Omnino eft reftituendum, ĉ Tỹ airš jaμsty MeGavega. Et vxore eius Metanirâ. Adhæferant fini vocis. xury duæ priores fyllaba de nomine Metaniræ; vt funt multa eius modi à librarijs feftinantibus commiffa. Erat. denique Lycus heros; cuius ftatua, lupi forma, Athenis ante tribunalia fpectabatur. Hefychius. Aux, news, we's ταῖς ἐν Α' θlώαις δικαςηρίοις ίδρυτο, eiς τί μορφω έχων. Lycus, heros, Athenis ante tribunalia pofitus erat, lupi animalis formam habens. Meminitq; item Etymologici AuЯtor, in Aexdom; & Suidas. Vide quæ notaui pridem, Attic. Lect.lib.111. cap. 1x. Etiam Erechthei alibi statua erat, à Myrone, adeo eleganter facta, vt hæc inter eius opera primas ferre putaretur. Paufanias indicat, in Bœoticis. Εργον 7 Μύρωνα, θέας μάλισα άξιον, μετά γε τ Α' ήyou Egexfía. Opus, corum qua Myronis funt, maximè Spectatu dignum; post Erechtheum, qui Athenis. Eft for, ~ ΤΑ taffis taffis ea ipfa, quam inter heroum Eponymorum ftatuas memorat, in Atticis fuis. CA P. II. Ara Anterotis, dedicata ab inquilinis. Timagora amor ; Meletis duritia, & pana. Suida in hac re diffenfus. Ara Verecundia, Fama, & Alacritatis. Fama, quando dedicata, & quam ob caufam. louis quoque * Αγοραίς, Amphilochi, & Platonis; que ab Ariftotele E pofita. RAT ara Anterotis, ab inquilinis dedicata, ob Timagoræ amorem. Paufanias fusè rem exponit. To α; ἐν πόλη βωμὸν, καλέμενον Αντέρω] @, ανάθημα είναι λέγεσι μετοίκων· ὅτι Μέλης Α'θlαῖο μέτοικον ἄνδρα Τιμαγό ταν ερασθέντα ατιμάζων, αφεῖναι καὶ τῆς πέτρας αὐτὸν ἐκέλου. σεν, ἐς τὸ ὑψηλότατον αὐτῆς ἀνελθόντα. Τιμαγόρας δὲ καὶ ψυχῆς εἶχεν ἀφεδῶς, ἐ πάντων ὁμοίως κελόύοντι ἤθελε χαρίζεται το μερακίῳ, ἐδὴ καὶ φέρων ἑαυτὸν ἀφῆκε. Μέλητα δὲ, ὡς ἀποθανόν Τα εἶδε Τιμαγόραν, ἐς τισ τον μετανοίας ἐλθεῖν, ὡς πεσεῖν τε ἀπὸ τῆς πέτρας τῆς αὐτῆς. ἢ ὅτως ἀφεὶς αὐτὸν, ἐτελεύτησε. καὶ τὸ ἐντεύθεν δαίμονα Αντέρωτα, τὸν ἀλάφορα εν Τιμαγόρο, κατέςη τρες με τρίκοις νομίζει. Aram in Vrbe, Anterotis qua vocatur, ab inquilinis dedicatam effe memorant ; quia Meles Athenienfes Timagoram inquilinum amatorem per contumeliam de fummâ rupe fe deijcere iuffiffet. Timagoras autem, ne vita quidam fua parcus, vt quivis alius, puero gratificari, in his qua mandaret, cupiens, confcenfa rupe, fe dejecit. Tima S 2 το goram الآن fe goram verò, cùm Meleten obijffe cognouiffet, adeò mox pœnituit facti, vt & ipfe de eadem fefe rupe pracipitaret, atge. ita moreretur. atque ex eo conftitutum inquilinis, vt Anteros genius,Timagora vindex, coleretur. Meminit iterum, Eliac.11. Ελεῖοι, καὶ Α' Ιωαῖοι, εξὶ ταυτα Ηλείοις, Αντέρωτα. ὀνομάζεσι. Elei, & Athenienfes, plane quo modo Elei, Antevotem nuncupant. Suidas in hac re valde variat; & primd Melitum, non Meletem, eum nominat: deinde, hunc amantem facit, ac Timagoram amatum: Melitumque fe priorem fponte fua, pertafum vitæ, non amafij mandato, præcipitaffe : deniq;, in memoriam rei non aram pofitam, verùm ftatuam pueri nudi, ac formofi; qui in vlnis. gallos admodum generofos duos ferret, & in caput pracipitem deijceret. Ecce verba. Μέλι Θ. Στα έρα νεανίς Α'θμησε το γεγονότων, κ πλεσίων. μεράκιον δὲ α τὸ λί@ Διαπρεπές, ἢ τί ὥραν ἄμαχον. καὶ τῷ μὲν ἐραςῇ, Μέλι τος ὄνομα ἀ· τῷ δὲ καλῷ, Τιμαγόρας, ὡς φασίν. ω ἢ ἄτεγκός τε καὶ ἀμείλικ] @ ὅδε ὁ παῖς. Ε οἱ πολλὰ προσέταξε, καὶ ὑπί ποινα, κινδύων ἐχόμενα τῶν ἐχάτων, καὶ ὁμὲ τῷ ὀλέθρῳ ἐλαύ νοντα. ἐ ω τὰ πράγματα, κιας τε αγαθες, καὶ θηρευτικάς, ἐκ ἡ ἀλλοδαπῆς ἄγεν· ἐ ἵππον αὖ τ πολεμίων ἀπαγαγεῖν ὅτε δὴ γυναϊόν τε, και θυμικόν · ~ ἄλλο χλαμύδα ωραίαν, καὶ τοιαῦτα ἔτε τα· καὶ τελευτῶν, ὄρνιθας οι προσέταξε κομίσαι ὅτε δὴ τροφίμες, καὶ οἰκέτας να θαυμαςός. ἐπεὶ ἢ ἐ τον κατεπράξατο ὁ ἕνα θεα φίλο ἐκεῖνα, ἐδωρεῖτό γε τῷ καλῷ τὸ μέγα· Ε τίμιον κλῆματες συζρημένες. ὁ δε, ατεράμων ὢν, καὶ ἐς τοσῶτον ἄρα εἰπεώσατο τὸ δῶρον . ὁ τοίνω Μέλια, φλεγόμεν@ τῷ ἔρων, καὶ οἰς μέμεν@, καὶ ὀπὶ τέτοις ἀχάλλων τῇ ἀτιμίᾳ, καὶ ἀπω δήσεις ἐπὶ τοῖς ανηνύτοις τε μόχθοις, ἅμα σ' απείροις, ᾗ ποδῶν εἶχεν, ανέθορεν εἰς τὰ ἀκρόπολιν, καὶ ἑαυτὸν ἕωσε καὶ τῶν πετρῶν. ہے الحرة 8 μίω ἡ τιμωρὸς δίκη ὶ ὑβρις παῖδα, καὶ ὑπερίπλων, εἴασεν ἐπεγχανεῖν τῷ ξ Μελίτες θανάτῳ. τες ὄρνιθας ἐν ἀναλαβὼν, καὶ τῆς ἀγκάλαις ἐνθεὶς, εἶτα καὶ ἴχνια τὰ ἐκείνῳ θέων, ώασε ἐν ἑλκόμεν @ βία ἑαυτὸν, σω τῷ δυτυχεῖ χωρῶν ἐπὶ τῷ Μεσ λίτῳ, ἔρριψε, φέρων βραδιν δυςυχῆ τ έρωτα αντεραπεὶς τον. σ έςηκεν εἴδωλον τ' πάθες και τ τόπον, τοῖς ωραίο, και γυμνός αλεκλρυόνας δύο μάλα συγχυεῖς φέρων ἐν τῆς ἀγκάλαις, καὶ ἐπὶ κεφαλίω ὠθῶν ἑαυτόν. Melitus. hic amauit Athenis adolefcentem nobilem, & diuitem. Hic autem erat adolefcens genere illuftri, & infigni formâ præditus. Et amatori quidem, nomen erat Melitus; formofo verò, Timagoras, vt aiunt. Hic autem puer erat immifericors, & inexorabilis; multag, illi imperabat, laboriofa, ac cum periculis maximis conjuncta, & tantùm non ad exitium tendentia. Res verò iftæ erant ; vt canes bonos, & venaticos, è regione aliâ adduceret:& equum hoftilem generofum, ac ferocem, cuiuf cung, tandem ille effet, abduceret: deinde alterius chlamydem egregiam, aliag, iftiufmodi.. Tandem etiam imperauit, vti aues, cuiufcunque ea forent, altiles: & feruos genere admirandos, apportaret. Cum verò etiam ifta amicus ille furore percitus confeciffet, magnam rem, ac pretiofam, quam iam diximus, illi formofo donabat. Ille autem, cùm, ingenio inhumano valdè præditus,omnia hec afpernaretur, Melitus, amore flagrans, & furore percitus, infuper iniquo animo ignominiam tantam ferens, ac deficiens fub laboribus irritis, &infinitis, ocyus in arcem currens, fe de rupibus precipitem dedit. Neque tamen lufticia vindex puerum illum infolentem, & contemptorem, infultare morti Meliti esi paffa. Quippe arreptas aues vlnis imponens, veftigia ipfius perfequens, quafi per vim traheretur, cum infelici illo progrediens, S 3 grediens, fe in Melitum proiecit, tardo & infelici amore eum redamans. Statý, fimulacrum rei illo in loco, puer formofus, ac nudus, gallos duos valdè generofos in vlnis ferens, & in caput fe pracipitans. Erant porrò etiam aræ Verecundia, Famæ, & Alacritatis. Paufanias . Τέτοις ϋ τοῖς Αθίωαίοις) 8 τὰ ἐς φιλανθρωπίαν μόνον καθέςηκεν, ἀλλὰ καὶ ἐς θεὸς οὐσεβεῖν ἄλλων πλέον . Ε γ Αἰδες σφίσι βωμός ἐστι, καὶ Φήμης, καὶ ὁρμῆς. Athenienfes vero non ea folum,que ad humanitatem faciunt, conftituerunt; fed maiorem etiam, quam aly, pictatis ergo deos curam habuerunt. Est enim apud illos ara Verecundia, Fame,& Alacritatis. Ac Verecundiæ, in Arce erat; vide de ea librum noftrum fingularem, cap. xxvii. De Famæ, Afchines in Timar chum. Εὑρήσετε – τίω πόλιν ἡμῶν, καὶ τὰς προγόνες, Φήμης, ὡς μεγίσης θεῶν, βωμὸν ἱδρυμένες. Inuenieris etiam Vrbem nofram, ac maiores, Fama aram, tanquam maxima dearum, dedicafe. Iterum, De falsa legatione. Καὶ τῇ μὲν Φήμη, δημοσία θύομεν, ὡς θεῷ· τῶν δὲ συκοφανῶν, ὡς κακέργων, δη μοσία προβολάς ποιέμεθα. Ac Fame quidem, tanquam dea, publice facrificamus; de calumniatoribus vero,ceu maleficis, publicè querela datur. Pofita autem, poftquam nuntium de victoriâ apud Mycalen eodem die accepiffent. Procopius Sophista, in Epiftolâ quâdam ad Zachariam. Νὸν ὅπως ἔγνων, ὡς οὐκ ἦν ἄρα λόγΘ, ἀλλ ̓ ἔργον, ἡ Φήμη. Ο θαυμάζω τάχα τ νόμον τ Α' λικὸν, ὃς ἐν θεοῖς ἢ ταύτων ἱδρύσατο. & γδ δὴ μόνον Ησίοδ@ θεὸν αὐτὴν ἀνυμνεῖ, ἀλλὰ καὶ Αθωαῖοι, τὴν ἐν Μυκάλη μάχίω αυθημερὸν ἐγνωκότες, ούτε ανεκλὸν ἔφασαν, εἰ μὴ θεὸν ἡγοῖν τὴν Φήμίω. Nunc revera cognoui, non verba tantum, fed rem ipfam, Famam efe. Et admiror legem Atticam, que hanc etiam inter deas collo |