Odbrani dela: Ramna zemja. Kuḱa pod KaletoMisla, 1984 |
From inside the book
Results 1-3 of 81
Page 109
... Веќе стигнаа на крајот од улицата , кај гробиштата , и застанаа во сенката на дрворедот . Сега веќе по патот откај гра- дот јасно и чисто се слушаше дека се приближува кола влечена од коњи . Лево од нив со еден дел ули- цата се качуваше ...
... Веќе стигнаа на крајот од улицата , кај гробиштата , и застанаа во сенката на дрворедот . Сега веќе по патот откај гра- дот јасно и чисто се слушаше дека се приближува кола влечена од коњи . Лево од нив со еден дел ули- цата се качуваше ...
Page 364
... веќе , но од кошулата му се цедеа капки и требаше да се врати . А ене , брат ми . Трипати досега се жени и ниедна крај себе не завртува . Токму тоа беше страшно . Помислата која постепено никнеше во него дека треба да се врати во малата ...
... веќе , но од кошулата му се цедеа капки и требаше да се врати . А ене , брат ми . Трипати досега се жени и ниедна крај себе не завртува . Токму тоа беше страшно . Помислата која постепено никнеше во него дека треба да се врати во малата ...
Page 405
... веќе струјата миризби го бут- каше пак кон градот . И тука , на тој дел каде што стоеше , сфати нешто што пред тоа не му беше јас- но , што не можеше да си го објасни : дојде од Чехос- ловачка , се качи во возот со оној високиот ( така ...
... веќе струјата миризби го бут- каше пак кон градот . И тука , на тој дел каде што стоеше , сфати нешто што пред тоа не му беше јас- но , што не можеше да си го објасни : дојде од Чехос- ловачка , се качи во возот со оној високиот ( така ...
Common terms and phrases
ама Ангелина бидејќи вагон велеше ветрот веќе влезе внатре вратата врз Германци главата гласот гледаше Грција дворот дедо ден денот децата Димостен добро додека дојде Доне другарот другата другите еден еднаш едно жената зад заедно затоа зборуваше земја земјата знае знаеше излезе имаше јас колку кон Костадин крајот куќата лицето луѓе луѓето маж мајка малку Мандулски мачки меѓу мислата многу можеби можеше навистина надвор ната неа небото неговата неговиот неговите неговото некаде некое некои некоја немаше нив нивните никогаш никој ништо нозе нозете ноќта оваа одајата Одборот околу онаа оние остана оти очите пак Папокот пат Пела Пелагија повеќе подоцна полето потоа почна преку прозорецот работа раката рацете рече речиси сакаше самата својата својот сега селото сите Скопје сонце сонцето сосема срцето Сталин старецот таа таму Танаско татко тето тие тогаш токму толку три тркалата тркало тука туку тула улицата устата уште црници чад Чана чиниш човекот шините