Page images
PDF
EPUB

nec H. Voffio nec mihi videtur. Vid. etiam ad II, 4, 18. At in Iuvenale VI, 106. Dic igitur, quid caufidicis civilia praeftent Officia? haud fcio an, ad Graecorum ratioex auctoritate codicum praeftant reponendum fit. Nam illam Iuvenalis fequitur XIV, 211. Dic, o vaniffime, quis te Feftinare iubet? W.

nem,

23. quanam poffum te dicere cauffa] in Reg. Ed. Rom. et multis ap. Broukh. Guelf. 1. 4. poffim, idque rectius. Nam, omiffo hoc verbo, fine dubio diceres: qua cauffa dicam, non dico. mox v. 25. Ed. Lipf. te pro tua. H. Heynii sententiam firmant apogr. fere omnia (Hamb. Goth.) et Zwic. 1. 2. cum Paris. libr. Scheff. et Venet. Et res lectionem poffim flagitat; nam ignorat Tibullus, quaenam eius rei fit caufa, eamque cognofcere optat; inde allocutio: Nile pater. Si recte fentio, lectio poffum, quam Hufchkius tuetur, coll. Horat. Ep. I, 6, 42. Propert. II, 20, 28., Nilum rogantem Tibullumque fe de ignorantia sua exculantem facit. Bern. te poffim. Vindob. poffem te. Alk. tibi. Paris. Nille, ut 22. Nillus. Goth. occuluiffet. W.

27. Verfum hunc Ovidii nomine laudat Seneca Qu, N. IV, 2. memoriae lapfu. pubes iam Ald. pr. dederat, et codices tuentur. At Ald. fec. proles receperat, minus bene. pubes barbara funt Aegyptii.

28.

Memphiten plangere docta bovem] Memphiten revocavi, ut doctius et h. 1. ad aurem iucundius, ex vett. edd. etiam Aldinis: male mutatum in Muretina. Eft enim Mɛupíτns. quidam plaudere, male. Apis quaerebatur cum luctu et planctu. Plangere bovem eft plangere fe propter bovem, ut, plangere mortuum, fe propter m. Rem declarat alterum, quod dici folet, plangere alicui, v. c. apud Senecam Troad. 117.; cf. Perizon. ad Sanct: Min. p. 369. In Epitaphio apud Boiffard. P. III, 48. Gruter. p. 655.

Qui colitis Cybelen, et qui Phryga plangitis Atyn. unde plangere dici coepit pro fimplici lugere. Mela I. 9. p. m. mortuos obliti limo plangunt. In Epitaphio quodam: Te genetrix, fratresque fimul, te compare luctu

Perpetuis lacrimis plangit amata domus.

Dictum vero, ut Graecis zónτeodai, túiteodai, quod minus recte in Herodoto accipiunt (nunc meliora v. in ed. Wedeling.); ut II. c. 42. τύπτονται οἱ περὶ τὸ ἱρὸν ἅπαντες Tov xotov, male vertitur: cuncti, qui circa templum funt,

arietem verberant, immo fe, fua pectora tundunt, propter arietem, in honorem arietis, quod cultus religiofi genus erat, quo certos deos profequebantur. Expreffit ipfa pectora Auctor Epigr. a Reiskio olim Mifc. Lipf. nov. Vol. IX. P. 457. vulgati: Ton. Adonidis) xoyauern 5ε παννυχίδι. Fortaffe etiam ἱρὸν eft victima, et oἱ περὶ ἱρὸν, qui facrificant: nam c. 40. καιομένων τῶν ἱρῶν τύπτονται TUVτes. Vis reciproca in hoc verbo obfervanda erat etiam in aliis locis, v. c. II, 61. (ubi recte Gronou. reponit Tov de TúπTOVτau pro q, cf. c. 132.) it. II, 85. VI, 58. ap. Luc. de Dea Syria c. 6. Dial. Meretr. 9. c. 4. Evang. Luc. 8, 52. apud LXX. 1 Sam. 25, 1. Gen. 23, 2. Toseph. Ant. VIII, 11, 1. XIII, 15, 5., ubi Spanhemius laudat LXX. Genef. L, το. ἐκόψαντο αὐτὸν κοπετόν μέγαν, et mallet κόπτον, nefcio quare; nam eadem vox legitur in Act. Apoft. VIII, 2., Dionyf. Halic. p. 90. I, 42. Eurip. Troad. 628. zάñezowάμηv vezoóv. Ipfe Homerus τίλλεσθαί τινα dixit ll. ω, 710. Similis error notandus Schol. Callimachi in Del. 321. ubi nautae memorantur in curfu Delum adire:

[ocr errors]

καὶ οὐ πάλιν αὖθις ἔβησαν,

Πρὶν μέγαν ἢ σέο βωμὸν ὑπὸ πληγῇσιν ἑλίξαι,·
Ρησσόμενον καὶ πρέμνον ὀδακτάσαι ἁγνὸν ἐλαίης,
Χεῖρας ἀποςρέψαντας.

ita interpungi is locus debet, non poft ónosóμevov. (nune ibi vide Ven. Virum, Ernefti p. 205.) Scholiaftes male obfervat, aram pulfatam fuiffe; quomodo enim, fi manus poft tergum revinctas habebant? Immo ipfi faltantes vapulabant, ut recte Hefychius in Anhov naxos paμós. Quanquam non ignoro, interdum ipfa deorum limulacra a ftolidis hominibus pulfata fuiffe. v. Theocr. Idyll. VII, 106. Eft etiam Tryphiodori verfus male vulgo acceptus de luctu Amazonum in Penthefileae morte 33. Ai dè Κοπτόμεναι περὶ κύκλον ἀθηλέος ομφακα μαζου, h. e. in orbem ftantes pulfabant mammam excifam, papilla carentem. Ceterum in noftro docta plangere dictum, ut in Fragm. Callimachi CLXXVI. ubi de eodem Api: feminam Eidutav páhov taữQov inλsuioa. De re cf. Spanhem. ad. Callim. p. 590. H. Caeterum defunt verfus 28. et 29. in Gothane. Caufa eft. novae paginae inceptio. Iuxta verf. 26. gloffa picta est haec: Primus Ofyris fecit aratra et aravit. Nafo tamen Cererem dixit fuiffe primam, quod prius Maro dixerat,

tamen

tamen haec in diverfis locis qui fuerunt potuit Ceres alibi id feciffe, Ofyris autem alibi. W.

32. legit in arboribus Guelf. 2.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]

40. pectora triftitiae disfoluenda dedit] Muretus, Pafferat. Guietus, Heinfius, omnes malebant: laetitiae, quod etiam Statius in uno Colotii libro, quanquam vano forte rumore, effe audierat. Sane to dedit videtur dativum eo fignificatu pofitum requirere; licet enim eo, quo feci in notis, modo explices, femper tamen durum illud et ingratum elle deprehendas, f triftitiae disfoluenda iungendum dixeris. Ut saltem ambiguitas iuncturae tolleretur, poëta debebat triftitia ponere, quod recte Statius maluit, ut illud Virgilii: Solvite corda metu. Similiter etiam péctora bene poffe dici puto laetitia folvi, ut ablativus sit agentis, quicquid Burman. ad Ovid. Ep. XIII, 116. contra dicit; neque etiam illud infolens, haec duo verba laetitiae et tristitiae permutari. v. Ovid. 1. 1. In fuperiori versu pro confecta Heinfius malebat constricta, ut exactius refponderet to disfolvi. VI. 39-42. ex alio carmine illatos fufpicor: nimis aliena eft Bacchi commemoratio. H. Zwic. 1. triftitia; Zwic. 2. triftitiae. W.

"

nam

42. Crura licet dura compede pulfa fonant] Lectionem hanc, quae fuerat editionum plerarumque ante Broukhufium inde ab Aldinis, bene reduxit Vulpius. Libri fere omnes, exceptis paucis, in his Guelf. 2. cum antiquis editionibus cufpide exhibent, quod Broukh. cum Salmafio in Tertull. de pallio 5., qui cufpite fcribebat, cupide arripuit, tanquam verum et genuinum. Non me adeo movet, quanquam movet, ifta dubitatio, vocem hanc nusquam ea fignificatione inveniri, ut compes fit, nifi quod in recentiffimis cufpus occurrit. v. Cangium Glossar. h. v. Gefnerus plane praetermifit in fuo Thef. L. L. Sed videtur nimis manifefto errore ex compendiofa fcriptura alterius vocabuli ortum effe, quod fcriptum erat cuzpede, ut vidi in Ed. Rom. Inf. II, 6, 25. in fimili loco: Spes etiam valida folatur compede vinctum; fed ibi nulla variatio, ut nec ap. Ovid. IV. Trift. 1, 5. I. ex P. 6, 31. Etiam Horat. V. Carm. 4, 4. Et crura dura compede. Pulfa, quod ubique editur, eft in plerisque, etiam noftris libris, et bene exprimit catenarum euntis fluctuantem ad pedes allapfum et ftrepitum. In quibusdam tamen

Statii et Broukhufii pressa, in uno Scaligeri, quod ille probabat, et in tribus Broukhufii multa, unde hic fecit inulta, nullo vindice, impune; quod tamen merito Vulpio displicet, ut et docta Britanno (Jortin Tracts T. II. p. 452. 3.) in Obff. Mifc. Vol. II. p. 242., qui malebat inufta. Medebach vir doctiff. in Obil. p. 70. effingit vincta, quia in uno Eboracenfi legitur: pulfa vel victa. Sed quorfum in una variante, quae omnino ex correctione orta videtur, haeremus, ubi vera lectio codd. auctoritate et fenfus ratione fe probat fatis?

tus ex

43. Non tibi funt triftes curae, nec luctus Ofiri] vuluno Statii receptum erat a Broukh. reliqui omnes fcripti et impreffi luctus, quod Vir doctus minus convenire putabat, quia omnino cum luctu quaerebatur Ofiris. Sed cum hic ei Bacchi plane perfona induatur, luctus non minus ex ea pofitus intelligendus eft, quam mox chorus, ferta, palla crocea, cista. Omnino quoque dii unεveis, et luctus expertes, ut toties apud poëtas. rum etiam si vultum retineas, non tamen pro fronte adducta ac torva accipi poterit, nifi ex antecedentibus trifis repetas; nam ut fimpliciter, tibi vultus est, eo sensu dicatur, fieri vix poteft, et in tanta copia exemplorum a Broukhufio allatorum nullum eft, ubi non aliquid adiectum fit, unde, qui vultus habitus intelligendus fit, appareat. v. c. in illo Cicer. Si in repulfa Domitii vultum vidisses. facile rei natura indicat, eum parum hilarem fuisse. Vultus etiam displicebat docto Britanno (Jortin Tracts p. 453. To. II.) in Obff. Misc. II. p. 245.

44. Sed chorus] Corvin. torus, ut ex uno Angl. notatum video. Idem Corvin. fic legit et diftinguit: Non tibi fint triftes c. l. Ofiri: Sed amor. fc. tibi eft. et levis aptus Amor] Ed. Rom. cum Guelf. 1. 4. levis et a. forte pro lenis et a. Sic quoque emendare volebat Cl. Medebach p. 71. Mox v. 46. quoque pro fed Ed. Vicent. Lipf. cum aliis vitiofe. H. Etiam Zwic. 1. 2. quoque. W.

et

47. dulcis tibia cantu] Edd. Reg. Lep. et Lipf. dulcia, quod merum vitium eft. Fruterius, Doufa pater, Guyetus corrigebant, dulci tibia cantu. (dulci Gothan. W.) Videri poteft in vulgata cafus ad proximum vocabulum accommodatus effe, quod faepiffime factum. Sic in Lucan. I, 151.

Qualiter expreffum ventis per nubila fulmen
Aetheris impulfi fonitu, mundique fragore
Emicuit.

[ocr errors]

In libris nonnullis erat, impulfu fonitu, quod non debebat inducere virum doctum, ut nuper emendaret, Aetheris impulfu fonuit. Quis enim tam argutas aures habeat, ut fulmen fonare audiverit? Ipfe Lucanus fonitu explicat, mundi fragore.

48. levis cista] Broukh. mallet brevis'; fed levis esse debuit, cum vitilis feu viminea effet, et a virginibus, quas xavηgógovę vocabant, portaretur. Sic Ovid. V. Faft. 218. leves calathos dixit.

49. centum ludis Geniumque choreis Concelebra] ita Broukh. e coniectura Statii repofuit: ubique legitur ludos, (etiam in Zwic. 1. 2. Gothan, et Hamb. W.) in Guelf. 1. ludes. Sed illud centum parum placet. Guyetus coniiciebat: et fanctum ludo G. Forte fuit: et Genium ludo Geniumque choreis Concelebra, figura inprimis Ovidio sollenniz Ludus vero fingulari numero recte. Valer. Argon. I, 251. Dulcibus alloquiis ludoque educite noctem.

et v. 294.

Iamque mero ludoque modus,

Virg. Ge. III, 379.

Hic noctem ludo ducunt.

Retuli

50. et multo tempora funde mero] Mira loquendi ratio, de qua Obss. ad Eleg. 2, 3. disputatum eft. hoc ad Ofirin, ut is ludis choreisque Genium concelebrando fua ipfe tempora multo vino fundat, h. e. perfundat, ut adeo vino incalefcat; rationemque formulae loquendi in hoc quaefivi, quod vinum diffufum per venas perfundere dici poteft corpus et inprimis caput, adeoque tempora, quibus vini calor ac vis maxime fentitur. Nec neceffe eft, poft illa quae fupra disputata sunt, aliquid addere. Analogia autem fermonis in promtu eft, qua primo funditur vinum per vafa, tum vino perfundi vas, et poëtice fundi vino vas dici folet. Auctor doctiff. Obff. in Anacreont. p. 187. interpretationem meam vix usu loquendi probari obfervat, monetque, ad Genii tempora haec fpectare et de ipfo facro, quod Genio fit, elle accipienda. Genio vino libari nemo dubitet: fed vir doctus docere debebat, quomodo de vino libato hoc dici poffit: multo tempora funde mero Genii. Vinum aut apponitur aut libatur in ara, feu foco infunditur, inftillatur in ignem. Ungi Genii comam et corollis ornari fatis conftat;

an

« PreviousContinue »