Page images
PDF
EPUB
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

-

[ocr errors]

:

[ocr errors]
[ocr errors]

[ocr errors]

optimates et magistratus, ut recenserentur secundùm seriem generationis et inveni librum genealogiæ corum, qui ascenderunt primùm, et inveni scriptum in eo. 6. Isti filii previaciæ, qui ascenderunt de captivitate transmigrations, quam transmigrare fecit Nabuchadnesar rex Babel, et reversi sunt in Jerusalaim, et in Jehudah, unusquisque in civitatem suam. 7. Qui venerunt cum Zerubbabel, Jesuah, Nechemiah, Hazariah, Rahamiah, Nachamani, Mor dochai, Bilsan, Mispereth, Biguai, Nechum, Bahanah. Numerus virorum populi Israel. 8. Filii Parhos, duo millia centum et septuaginta et duo. 9. Filii Sephathiah, trecenti septuaginta et duo. 10. Filii Arah, sexcenti quinquaginta et duo. 11. Filii Pachath Moab de filiis Jesuah et Joab, duo millia et octingenti et decem octo. - 12. Filii Helam, mille ducenti quinquaginta et quatuor. 13. Filii Zattu, octingenti quadraginta et quinque. 14. Filii Zachai, septingenti et sexaginta. - 15. Filii Binnui, sexcenti quadraginta et octo. 16. Filii Bebai, sexcenti viginti et octo. 17. Filii llazghad, duo millia trecenti viginti et duo. — 13. Filii Adonicham, sexcenti sexaginta et septem. - 19. Filii Biguai, duo millia sexaginta et septem. - 20. Filii Hadin, sexcenti quinquaginta et quinque. -21. Filii Ater de Chizchiiahu, nongenti et octo. 22. Filii Chasum, trecenti viginti et octo.-23. Filii Besai, trecenti viginti et quatuor. - 24. Filii Chariph, centum duodecim. - 25. Filii Ghibhon, nonaginta et quinque.-26. Viri Bethlehem, et Netophah, centum octoginta et octo. - 27. Viri Hanatoth, centum viginti et octo. - 28. Viri Beth-Hazmaveth, quadraginta et duo.29. Viri Chiriathieharim, Chephirah, et Beeroth, septingenti quadraginta et tres. 30. Viri Ramah et Gabah, sexcenti viginti et unus. 31. Viri Michmas, centum viginti et duo. 32. Viri Bethel et Hai, centum viginti et tres. 33. Viri Nebo alterius, quinquaginta et duo. 34. Filii Helam alterius, mille ducenti quinquaginta et quatuor. 35. Filii Charim, trecenti et viginti. 36. Filii Jerecho, trecenti quadraginta et quinque. —37. Filii Lod, Chadid et Ono, septingenti et viginti et unus. 38. Filii Senaah, tria millia nongenti et triginta. 39. Sacerdotes: Filii Jedahiah de domo Jesuah, nongenti septuaginta et tres. 40. Filii Immer, mille quinquaginta et duo. 41. Filii Paschur, mille ducenti quadraginta et septem. — 42. Filii Charim, mille septem et decem. 43. Levitæ: Filii Jesuah de Chadmiel de filiis Lehodevah, septuaginta et quatuor. - 44. Cantores: Filii Asaph, centum quadraginta et octo. 45. Janitores: Filii Sallum filii Ater, filii Talmon, filii Hacchub, filii Chatita, filii Sobai, centum triginta et octo. 46. Nethinim: filii Sicha, filii Chasupha, filii Tabbaoth, 47. Filii Cheros, filii Siha, filii Padon, 48. Filii Lebanah, filii Chaghaba, filii Salmai, -49. Filii Chanam, filii Ghiddel, filii Ghachar, — 50. Filii Reaiah, filii Resin, filii Nechodah, -51. Filii Ghazam, filii Huzza, filii Paseach, — 52. Filii Besai, filii Mehunim, filii Nephusim, -53. Filii Bacbuc, filii Chacupha, filii Gharchur, --54. Filii Baslith, filii Mechida, filii Charsa, 55. Filii Barchos, filii Sisera, filii Thamach, 56. Filii Nesiach, filii Chatipha,57. Filii servorum Selomoh, filii Sotai, filii Sophereth, filii Peridah, - 58. Filii Jahala, filii Darcon, filii Ghiddel, -59. Filii Sephatiah, filii Chattil, filii Pochereth de Hatsbaim, filii Amon. —60. Omnes Nethiniin, et filii servorum Selomoh, trecenti nonaginta et duo. - 61. Et isti qui ascenderunt de Thelmelach, Telcharsa, Cherub, Addon, et Immer, et non potuerunt indicare domum patrum suorum, et semen suum, an ex Israel essent. -—62. Filii Delaiah, filii Tobiah, filii Nechoda, sexcenti quadraginta et duo. 63. Et de sacerdotibus, filii Chobaiah, filii Hachos, filii Barzillai, qui accepit de filiabus Barzillai Ghilhaditis uxorem : et vocatus est nomine earum. 64. Isti quæsicrunt scripturam suam quâ series generationis eorum recenseretur, et non est inventa, et abdicati (elongati) sunt à sacerdotio. 65. Et dixit Thirsatha cis, ut non manducarent de sanctitate sanctitatum, doncc staret sacerdos in Urim et Tummim. 66. Omnis congregatio tanquàm unus quater decem millia trecenti et sexaginta.-67. Præter servos eorum et ancillas eorum: isti erant septem millia trecenti triginta et septem, et inter eos cantores, et cantatrices, ducenti et quadraginta et quinque. 68. Equi eorum, septingenti triginta et sex muli eorum, ducenti quadraginta et quinque. 69. Cameli quadringenti triginta et quinque : asini, sex millia septingenti et viginti. -70. Et aliquot è principibus patrum dederunt in opus. Thirsatha dedit in thesaurum drachinas mille, crateras quinquaginta, tunicas sacerdotum triginta et quingentas. 71. Et de principibus patrum dederunt in thesaurum operis auri drachmas bis decem millia, et argenti minas duo millia et ducentas. - 72. Et quod dederunt residuum populi, auri drachmas bis decem millia, et argenti minas duo millia et tunicas sacerdotum sexaginta et septem. 73. Habitaverunt autem sacerdotes et Levitæ, et janitores, et cantores, et de populo, et Nethinim, et omnis Israel in urbibus suis, et contigit mensis septimus, et filii Isracl erant in civitatibus suis.

[ocr errors]

---

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

VALVAS, sub. portarum.

COMMENTARIUM.

VERS. 1.. VERS. 2. PRÆCEPI, id est, præcepta ac mandata dedi. CHANANI. Idem hic, qui ad Nehemiam Babylonem venit, cap. 1, v. 2. PRINCIPI PALATII. Eo nomine videtur designari domus Athersath (1). DE JERUSALAIM, id est, de portis Jerusalem claudendis et aperiendis suo tempore. Alii, de custodiendis portis, exponunt. VIR, Keisch. Hic affirmantis est potiùs quàm dubitantis ac si dicas, ipse procul dubio erat vir verax. PRE MULTIS, scilicet hominibus. Vel, ut alii, à multis, scilicet diebus, id est, à multo tempore.

VERS. 3. - NON APERIENTUR; propter insidias hostium. IPSIS STANTIBUS. Ipsis assistentibus, id est, ipsis custodibus, quorum erat portas aperire et claudere, assistentibus in portis. Syr. Et stante adhuc die. ET TENEBUNT, ad verbum, et tenete. Confusio numeri, pro, tenebunt, sive, apprehendent, sub., valvas, sive fores illas, donec vectibus clauserint illas. Alii exponunt, et teneant, id est, jungant eas vectibus; q. d., non relinquent portas apertas (2). ET STATUI CUSTODES HABITATORES

(1) VERS. 2. HANANIE PRINCIPI DOMUS. Secundus erat ab Eliasibo, summo sacerdote. Occurrunt Zacharias et Jahiel, principes domûs Domini sub Helciæ sacerdotio, et regno Josiæ. Interpretes quidam censent, Hananiam magnum palatii oeconomum fuisse; at satis constat, palatium Sionis nullum tunc usquàm fuisse; et cùm Domus sine addito ponitur, de domo Domini usurpari solet. (Calmet.)

(2) VERS. 5.- CLAUSE PORTÆ SUNT ET OPPILATE. Alii reddunt: Claudantur valvæ, sive portæ, et oppilentur, vel obserentur; alii cum antecedente jungunt hoc modo: Dùm, vel, cùm, ipsi adstantes occludent valvas, sive fores, traclate, sive contractate eas. Admotis manibus observate, an benè sint clause. (Junius.)

Difficilem hunc locum sic reddo: Et usque dùm ipsi adstantes claudant fores, continete, vel tenete, sive detinete; nempe adstantes quoscumque, donec portas clauserint. Do autem vobis potestatem cogendi eos, etc. Vau in N vacat, et solam einphasin denotat; q. d: Vel, sive etiam continete. (Drusius.)

UNUMQUEMQUE CONTRA DOMUM SUAM, id est : Eam muri partem quæ ex adverso est suæ domui. Dices, domos nondùm ædificatas fuisse, vers. seq. Resp. Synecdochicè intelligendun, q. d. Non sufficientes domus et vacuum spatium replentes. Edificatas autem fuisse aliquas patet ex c. 8, 15. Nec est probabile à reditu sub Zorobabele nullas domos fuisse ædificatas. Porrò janitores, cantores et Levitas vers. 1 recensuit, ut eos ( utpote templi ministeriis vacantes) ab illo excubandi labore exi(Synopsis.)

ineret.

CUMQUE ADHUC ASSISTERENT, CLAUSE PORTÆ SUNT. Claudi coram se portas urbis jussit Ne

[blocks in formation]

hemias. Reddi potest ex Hebræo : Non aperientur portæ, nisi cùm sol altus jam fuerit, et ipsis præsentibus. Tunc claudent valvas, et tenebunt. Syrus et Arabs aliter interpretantur: Non aperietis portas usque ad ardorem solis, et claudetis ante noctem, et stante adhuc die.

UNUMQUEMQUE CONTRA DOMUM SUAM. Excubias quisque agebat in moenibus è regione domûs (Calmet).

suæ.

Qu'on n'ouvre point les portes de Jérusalem jusqu'à ce que le soleil soit déjà bien haut, etc. Cet ordre de Néhémias, pour faire tenir les portes de Jérusalem fermées, jusqu'à ce que le soleil, selon l'expression littérale, se fût échauffé, était une précaution très-nécessaire contre la mauvaise volonté et les artifices de ses ennemis. Comme leur fureur s'était augmentée par l'état même où la vigilance de ce grand homme avait mis Jérusalem, il se sentit obligé, plus que jamais, de mettre son peuple à couvert de leurs surprises, sachant bien qu'ils ne pouvaient plus songer qu'à le surprendre, lorsqu'il n'y avait plus aucune apparence à le forcer. Il défend donc qu'on ouvre les portes de cette ville, nouvellement fortifiée, avant que le soleil se fut échauffé, c'est-à dire, qu'il fût déjà haut, afin que ceux qui ne mettaient plus leur espérance que dans les ténèbres, fussent hors d'état de faire aucun mal aux Juifs quand leurs portes ne s'ouvriraient qu'au haut du jour.

C'est une très-belle image de ce qui se passe dans l'Eglise figurée de Jérusalem. Tous ceux qui composent cette cité sainte doivent prendre beaucoup garde à ce précepte que le SaintEsprit leur donne, de n'ouvrir jamais leurs portes avant la chaleur du soleil. Ceux d'entre eux qui sont destinés au ministère des pasteurs, ouvrent leurs portes lorsqu'ils se produisent au dehors pour servir et pour instruire les autres. Qu'ils songent donc bien à ne le pas faire avant que le Soleil de justice leur fasse sentir sa lumière et sa chaleur, de peur que s'étant hâtés d'ouvrir leur porte, lorsqu'ils auraient dû la tenir encore fermée, ils ne se voient exposés aux surprises de leur ennemi, qui est l'esprit de ténèbres. C'est ce qui fait que saint Paul, donnant des règles à Timothée pour l'établissement des pasteurs, lui dit qu'il ne devait pas les choisir entre les nouveaux convertis, de peur que, s'enflant d'orgueil, ils ne tombassent dans la même condamnation que le diable, et qu'il fallait qu'ils eussent encore un bon témoignage de ceux qui étaient hors de l'Eglise, c'est-à-dire, que la lumière et la chaleur de leur vertu devait se faire sentir même aux infidèles, de peur qu'ils ne tombassent dans l'opprobre et dans le piége du démon.

Ce même précepte regarde encore tous les Chrétiens, qui sont obligés d'avoir un grand soin de tenir toujours leurs portes fermées, en veillant continuellement sur la garde de leurs sens. Car ces sens sont comme les portes par lesquelles le démon avec le monde s'efforce

[blocks in formation]

d'entrer dans leurs âmes. Et ces portes ne doivent s'ouvrir qu'à la lumière et à la chaleur du vrai Soleil, qui ne les éclairera pas seulement pour leur faire découvrir les piéges que leur tend l'ennemi durant les ténèbres, mais qui les échauffera encore et les remplira d'une sainte ardeur, pour les éviter. Car cette chaleur du soleil n'est autre que l'ardeur de la charité, qui doit présider toujours à la porte de tous nos sens, pour en empêcher toutes les surprises. C'est pourquoi le Fils de Dieu ordonne aux Chrétiens de fermer la porte et de prier leur Père en secret, parce que ce qui se passe ainsi, les portes fermées, entre Dieu et l'homme, est moins exposé aux surprises de l'ennemi irréconciliable de Jérusalem. (Sacy.) (1) VERS. 4. CIVITAS ERAT LATA, etc. Habuit 50 stadia in ambitu, ait Joan. ex Hecatæo, sive sex milliaria. Hebr., lata manuum, DIT". Populus parvus, Hebr., paucus, Malvenda. Pauci Babylone redierant; et ex his nonnulli, videntes desolationem urbis et hostium minas, ad alia Judeæ loca se contulerant; alii in Babylonem vel Persidem reversi erant, inter quos fuit Dux Zorobabel.

NON ERANT DOMUS, etc. Nempe ad permanendum. Tuguria tantùm erant juxta muros, ubi ad tempus manere poterant. Ita conciliatur hic locus cum vers. præced. (Synopsis.)

(2) VERS. 5. DEUS AUTEM DEDIT IN CORDE MEO, q. d. Deus mihi suggessit consilium, modumque supplendi paucitatem incolarum Jerosolymæ, nimirùm recensendo catalogum eorum qui primitùs cum Esdrà è Babylone redierant, ac juxta eum, illos invitando et evocando ad. incolendam Jerusalem; quod reipsà per sortem factum esse audiemus, cap. 11. Unde mox catalogum continentem censum populi, qui redierat, recenset. (Corn. à Lap.)

DEUS DEDIT IN CORDE MEO, etc. Hoc mihi suggessit (nempe, ut censum agerem, etc.). Cur ergo actum à Davide censum ægrè tulit Deus? Resp. Nehemia justæ erant causæ, ut constaret de sufficiente incolarum, etc., numero, ut et pecunia colligi, et delectus militum haberi, posset: Davidi autem nec illæ, nec alia erant causæ necessari. (Wolphius.)

UT RECENSEREM EOS. Ut scirem qui essent in quâque familia, et veteres urbanas familias in urbem revocarem.

EORUM QUI ASCENDERANT PRIMUM. Vel 1° cum Esdra. Unde factum est ut hæc recensio Esdra bro satis incommodè, et non sine mutatione quadam, insereretur Vel 2° cum Zorobabele: uam hæc recensio prima est quae in Juda â

[ocr errors]

VERS. 6. FILII PROVINCIÆ, id est, regionis, sub. Judææ. Confer hæc omnia cum secundo capite primi Esdræ, ubi similia ferè omnia (1).

facta, quùm primùm in eam appulissent; sed tamen secunda ab eâ quæ priùs habita fuit in Babylonia, Esd. 2. (Synopsis.)

LIBRUM CENSUS EORUM, QUI ASCENDERANT PRIMUM; id est, qui venerant ante Nehemiam sub Zorobabele et Esdrå. Leguntur hic nomina Zorobabelis, Josue, et ipsius Nehemia; sed Esdras deest. Nulla omissionis hujus causa succurrit; credibile est enim, censum hic et in capite secundo primi libri Esdræ relatum nomina exhibere non eorum modò, qui cum Zorobabele regressi sunt, sed eorum pariter, qui deinde remeârunt, ut in primum Esdræ 2 animadvertimus. Nactus tabulas -priorum censuum Nehemias, novas sibi instituendas non esse duxit; parùm enim variatum esse temporum successione novit. Satis habuit demere et addere quædam, ut omnia congruerent ætati suæ, et cum numero majori vel minori populi cohærerent. Nomina hæc virorum omnia alibi expendimus, ubi et dedimus variantia, si quæ inter caput illud et hoc præsens resultabant. Idem census recitatur in tertio Esdræ 5, 9, sed adeò mendosus, ut nihil lucis ex illo affundi præsentibus possit. (Calmet.)

(1) VERS. 6. —ISTI FILII PROVINCIÆ, etc. Ab hoc versu ad vers. 70 conferenda sunt omnia cum Esd. 2, à v. 1 ad 68; nam sunt ferè eadem. Idem est in utroque catalogo initium et finis, discrepantia tamen in numeris. Quæ ratio discriminis? Resp. 1o: Corrupti sunt in alterutro numeri, quod facile erat, cùm numeri interdùm notis designati erant. Nec quidquam ob id de rei veritate decedit. 2° Fortè catalogus hic aliunde quàm ex libro Esdræ descriptus est. Liber hic non descriptus est Esdr. 2, sed scriptus fuit aliquot (propè centum) annis post illum; non enim conveniunt in numeris, quòd successu temporis multi aucti sunt liberis, alii orbati. Census populi sæpiùs initus fuit et descriptus: 1° in Babylone, cùm indè egressi sunt Judæi; 2° in Jerusalem, cùm primùm eò appulerunt; 3° in dedicatione templi. Hi autem census inter se variabant, quia aliis morientibus alii nascebantur, aliis abeuntibus alii adventabant. Quare ex uno censu catalogum suum descripsit Esdras, ex alio Nehemias. Fortè aliqui ex recensitis vel in Babylonia, consilio mutato, remanserunt, vel in itinere mortui sunt. Magna in centum annis personarum familiarumque fieri potuit mutatio. Nehemias autem cognoscere voluit, quot ex illis cognationibus sive familiis (quas recensuit Esdras) reliquæ fierent, quasque ad inhabitandam civitatem accerseret. In eum autem finem, non erat cur de eorum qui jam excesserant è vivis numero laboraret. Porrò, diversos hos fuisse census probat, quòd familiarum principes diversis nominibus notati sunt. Sed illud longè difficilius est, quòd licèt in familiis plurimis discrepent numeri, idem tamen hic qui illic collectus est numerus. Hic, fateor, hæreo. Dici tamen potest, non agi hic de utriusque census, sed de prioris summâ, ut constaret quanta foret in tantillo tempore rerum personarumque con

[blocks in formation]

VERS. 34.-HELAM (4). Nomen viri et urbis. VERS. 39. SACERDOTES, id est, sequuntur sacerdotes, vel filii sacerdotum, aut nomina sacerdotum. Vel, sequitur numerus sive catalogus, etc. Et sic infra de Levitis, cantoribus, janitoribus et Nathinæis (5).

VERS. 57. FILII SERVORUM SELʊmon. Hi præerant operationibus templi, curantes ejus ruinas. Si quid enim erat quod minaretur

versio quod mihi idcò persuadeo, quia quædam ad verbum expressa fuerunt è priori censu, principium videlicet et finis. Unusquisque in civitatem suam, in quâ vel ipse vel majores habitârunt. (Synopsis.)

Habetur hic catalogus etiam 1 Esdræ 2, sed tamen nominibus et numeris non parùm alter ab altero discrepant. Quæ sit discrepantia causa, non satis liquet. Alii rejiciunt culpam in librarios, alii in exemplar ab initio corruptum, quo interpres usus fuit. Sed quoad nomina, sæpè etiam aliàs contingit, vel eumdem pluribus nominibus appellari, vel eadem noniina non nihil variari. (Estius.)

(1) VERS. 7.-MASPHARATH. In Esdr. Mesphar. Nahum. In Esdr. Rehum. NUMERUS VIRORUM POPULI (vel popularium, sive vulgi, ISRAEL). Qui scilicet ascenderunt sub conductu principum istorum supra nominatorum.

(Synopsis.)

(2) VERS. 22.-FILII HASEM. Horum nulla mentio in Esdrà.

[blocks in formation]

ruinam, statim instaurabatur ab illis (1). VERS. 61. -ET SEMEN SUUM, id est, genus suum, unde ducerent originem (2). VERS. 64. - QUÆSIERUNT Scripturam, vel, inquisierunt, id est, consuluerunt scripturam suam, hoc est, librum in quo descripti erant ii qui per scriem generationum recensiti erant. Vide quæ notavimus ad 1 Esd. 2, 62. NON EST INVENTA, sub. scriptura illa, id est, non fuerunt inventi in eo libro, ne unus quidem illorum. ET ABDICATI SUNT, vel, ideòque rejecti fuerunt tanquàm indigni, id est, privati fuerunt dignitate sacerdotali (3).

VERS. 65. THIRSATHA, id est, Nehemias, qui ita dictus est sermone Chaldæo. Vide cap. seq. v. 9; ponitur enim vice cognominis : aut est nomen magistratûs, sive dignitatis apud Chaldæos. Hebræi aiunt ita dictum fuisse, quòd licuerit ei bibere de vino gentilium, quòd esset pincerna regis Artaxerxis. DE SANCTITATE SANCTITATUM, id est, de cibis sacerdotum, qui erant sancti. URIM ET THUMMIM. Necessariò de Christo intelligendum esse locum istum scribunt quidam nam Urim et Thummim quæ Moses posuerat in Rationali, non fuerunt in secundo templo, id est, non fuerunt postea posita. Vide Exod. 28, 30.

(1) VeRs. 60.—Trecenti nonaginta DUO. Ilinc apparet, eos qui ex gentibus conversi fuêre constantiores fuisse in verâ Religione quàm Judæos ipsos, quorum multi in patriam ad exercitium veri cultûs redire neglexerunt. (Osiander.)

(2) VERS. 63. FILII ACCOS, FILII Berzellai, QUI ACCEPIT DE FILIABUS BERZELLAI, etc. Qui, scil., Accos, is enim proximè præcessit; de quo Esdr. 2, 61.

ET VOCATUS EST NOMINE EORUM. Verto, earum, scil. filiarum Barzillai. Enallage generis, cujus multa sunt exempla. Vel, de familia Bercellaitarum, affinium ejus. (Synopsis.)

[ocr errors]

(3) VERS. 64. - HI QUÆSIERUNT SCRIPTURAM SUAM IN CENSU, ET NON INVENERUNT. ET EJECTI SUNT DE SACERDOTIO. Ejecti sunt de sacerdotio, non quo modo illi qui propter crimen aliquod destituuntur sacerdotio, quo modo Abiathar per Salomonem amotus fuit à summo sacerdotio, sed quo modo illi qui sacerdotii sui certum documentum, seu testamentum proferre non potuerunt, qui quidem, si postea id proferre possent, rursùm ad functionem sacerdotii admitterentur. Ex hoc loco confirmatur Ecclesiæ canon, qui nullum admittit ad celebrationem Christiani sacrificii, nisi fidem faciat legitimæ suæ ordinationis. (Estius.)

ET EJECTI SUNT DE SACERDOTIO. Paria enim sunt, ut aiunt jurisconsulti, non esse el non apparere. Et qui in qualitate jus suum fundat, probare cam debet. Debebant autem docere ol sc esse ex Aaronis gente, et uxores suas cives. Notat id hic Josephus. (Grotius.)

VERS. 70. (1)E PRINCIPIBUS PATRUM (2), vel, familiarum. În thesaurum, sub. operis.

(1) VERS. 68. EQUI EORUM SEPTINGENTI

[ocr errors]

TRIGINTA SEX: MULI EORUM DUCENTI QUADRAGINTA QUINQUE. Desunt hæc in Hebræo, Syriaco, editione Romanâ Septuaginta, et Arabico, sed leguntur in manuscripto Græco Alexandrino, in primo et tertio libro Esdræ, uti et in Hebræo Bibliorum Rabbinicorum impresso Venetiis, an. 1564. VERS. 69. HUCUSQUE REFERTUR QUID IN COMMENTARIO SCRIPTUM FUERIT. Frustra hæc verba quæras in Hebræo, Septuaginta, cæterisque versionibus; quin et optimæ notæ manuscripti Latini codices quidam omittunt, quidam verò in margine libri additum ferunt. Glossema hoc collocandum videbatur ante v. 65.

[blocks in formation]

-

ATHERSATHA DEDIT. In Septuaginta legimus, optimates hæc dedisse Athersathæ, alio nomine Nehemiæ.

(2) Hic est catalogus donariorum ad fabricam oblatorum, estque idem cum eo, quem recensuit Esdras c. 2, sed, ut dixi, in numeris diversus; fortè, quòd Esdras plurium dona

CAPUT VIII

1. Et venerat mensis septimus: filii autem Israel erant in civitatibus suis. Congregatusque est omnis populus quasi vir unus, ad plateam quæ est ante portam Aquarum et dixerunt Esdræ scribæ, ut afferret librum legis Moysi, quam præceperat Dominus Israeli.

2. Attulit ergo Esdras sacerdos legem coram multitudine virorum et mulierum, cunctisque qui poterant intelligere, in die primâ mensis septimi.

3. Et legit in eo apertè in plateâ quæ erat ante portam Aquarum, de manè usque ad mediam diem, in conspectu virorum et mulierum et sapientium et aures omnis populi erant erectæ ad librum.

4. Stetit autem Esdras scriba super gradum ligneum, quem fecerat ad loquenduin : et steterunt juxta cum, Mathathias, et Semeia, et Ania, et Uria, et Helcia, et Maasia, ad dexteram ejus et ad sinistram, Phadaia, Misael et Melchia, et Hasum et Hasbadena, Zacharia et Mosollam.

5. Et aperuit Esdras librum coram omni populo: super universum quippe populum eminebat et cùm aperuisset cum, stetit omnis populus.

6. Et benedixit Esdras Domino Deo magno, et respondit omnis populus: Amen, amen, elevans manus suas ; et incurvati sunt et adoraverunt Deum proni ad terram

[blocks in formation]

complexus sit, nempè eorum etiam omnium, qui ex regno Cyri, sive Judæi sive Persæ, hortante Cyro, de opibus suis aliquid ad fabricam contulerunt aut postea in Jerusalem submiserunt Nehemias autem Judæorum tantùm è captivitate redeuntium dona, eaque præcipua duntaxat, ideòque pauciora quàm Esdras recenseat, ait Franc. Lucas. (Corn. à Lap.)

DEDERUNT. Laude digni sunt hi Judæi, qui liberati è captivitate, liberaliter contribuunt ad conservationem ministerii. Secùs faciunt quidam ab Antichristi tyrannide erepti, quòd de thesauris Ecclesiæ diripiunt, atque in suos (Osiander.)

usus convertunt.

CHAPITRE VIII.

1. Or le septième mois était venu, et les enfants d'Israël étaient dans leurs villes, et tout le peuple s'assembla comme un scul homme dans la place qui est devant la porte des Eaux, et ils dirent à Esdras, le scribe, d'apporter le livre de la loi de Moïse, que le Seigneur avait prescrite à Israël.

2. Esdras, prêtre, apporta donc la loi devant l'assemblée des hommes et des femmes, et de tous ceux qui pouvaient l'entendre, le premier jour du septième mois.

3. Et il lut dans ce livre intelligiblement sur la place qui était devant la porte des Eaux, depuis le matin jusqu'à midi, en présence des hommes, des femmes et de ceux qui étaient capables de l'entendre. Et tout le peuple avait les oreilles attentives au livre.

4. Esdras, le scribe, se tint debout sur une estrade de bois qu'il avait faite pour parler; Mathathias, Séméïa, Ania, Uria, Helcia, et Maasia étaient à sa droite; et Phadaïa, Misaël, Melchia, Hasum, Hasbadéna, Zacharie et Mosollam étaient à sa gauche.

5. Et Esdras ouvrit le livre devant tout le peuple; car il était élevé au-dessus de tout le peuple; et après qu'il l'eut ouvert, tout le peuple se tint debout, par respect pour la loi.

6. Et Esdras bénit le Seigneur, le grand. Dicu; et tout le peuple en élevant les mains, répondit: Amen, amen. Et ils s'inclinèrent,

« PreviousContinue »